Reisverslag sleepboot "HYLKE" 2005

Minden 2.

Op de terugreis komen we weer aan bij het kruispunt van het Mittellandkanal en de rivier de Weser. Ik tref het weer, want de grote "Schachtsleuse" staat na 6 jaar weer eens helemaal droog voor een totale inspectie van de ingewanden. Hoezo ingewanden? De sluis is van 1911 en heeft liefst 16 spaarbekkens. Die zie je niet hoe je ook zoekt. De spaarbekkens zitten verborgen onder en in de zijwanden van de sluis. De sluis is zeer breed door de kelders in de zijden. Ik krijg de kans om eens diep in de lege sluis te kijken en een paar foto's te maken van de schoonmaakwerkzaamheden.
De boven- en ondersluishoofden zijn waterdicht afgesloten met stalen balken en zeilen, er draaien continue pompen om het lekwater buiten te houden. Diep in de kelders werken mannen met grote sneeuwschuivers om de vele tonnen vuil en mosselen weg te schrapen. De mechanieken van de deuren worden gecontroleerd en waar nodig gerepareerd.
Op de foto hiernaast is duidelijk de sluisvloer te zien met de gaten waar het water de sluiskamer in kan stromen. Uit die gaten komt nu de massa schelpen en troep en een bobcat buldozert de rommel op een hoop waarna een kraan alles in containers knijpt. Wat een enorm gat en wat een nietig buldozertje!
Iedere schutting kost 11300 m3 water, door het spaarsysteem gaat er slechts 4000 m3 verloren.

foto: links controle van de bovendeur, rechts een bobcat diep beneden in de droge sluis!

Het waterpeil in het kanaal wordt op peil gehouden door het grote "pumpwerk" en door wat er van het Dortmund-Ems kanal naar beneden komt. Het pumpwerk is nu al de hele nacht bezig. Het wordt droog en de Weser staat boven het kruispunt hier na de brug erg laag. De scheepvaart naar Bremen daalt nu via de Obere- en Untere schleuse af naar de rivier. Bovenstrooms is geen vrachtvaart meer en als ik van de brug naar beneden kijk zie ik een heel smal en ondiepe Weser waar nog net een rondvaartboot kan varen...

Admiraal Brommy

Er gaat tijdens een reis van alles kapot. Dat hoort nou eenmaal bij het spel. Hier aan boord zijn nu de roerstandaanwijzer, een marifoon gesneuveld, de waterleiding was gebarsten wat een nevel van water onder 2,2 bar druk in de machinekaner opleverde.. en nu zet ik mijn bril af en "knap" mooi in tweeen!
Als ik de breuk zo bekijk, dan lijkt het wel op metaalmoeheid. Dat zou best kunnen, vijf jaar mijn neus op zijn plek houden kan dat inderdaad veroorzaken. Wat nu? Reservebril opgezocht en ik zie er weer uit als een "gezicht 69" uit de reclame van de brillenboer.
In de stad loop ik de eerste de beste "optiker" binnen en vraag of een reparatie wil lukken in een of twee dagen. Dat kan inderdaad omdat ze hier sinds een jaar met laser kunnen lassen. Bij het opgeven van naam en zo gaan ineens de oogjes glimmen. "Wieso.. alter Schlepper"? Het blijkt dat hij voorzitter is van een vereniging die de "Admiraal Brommy" in leven houdt. Het is maandag en dat is de gezamenlijke vaardag dus ik kan ze vanavond verwachten.
En inderdaad als ik net onderuit gezakt na een heerlijke maaltijd zit uit te buiken hoor ik geroep en motorgeluid en de Brommy komt langszij. Het is een "pinas", oorspronkelijk gebouwd als kapiteinssloep voor het schoolschip "Deutschland" en in de jaren 80 afgedankt. De kapitein werd er mee aan land gevaren, er werden werksloepen mee getrokken. Nu is de houten pinas helemaal opgeknapt, het koper gepoetst en de jongens doen hun best om het publiek te laten weten waar ze mee bezig zijn. Ze geven onderricht aan schoolklassen etc. Mijn verrassing wordt nog groter als de "optiker" zelf aan boord is en mij als vriendschaps-geschenk een fles Steinhager overhandigt.
Hij doelt op het samen bezig zijn met varende monumenten in de EU en terloops overhandigt hij me een envelop met .. mijn bril!! Nu al klaar en prachtig met laser gelast. Je ziet er haast niks van en ik kan er weer even tegen!

Na een prettige gesprek en het wederzijds bekijken van de boten en na de belofte dat ik straks foto's thuis krijg via email voor het verslag nemen ze weer afscheid en Brommy vaart weer naar de thuishaven. Leuk zoiets onderweg!

Museum Eisenbahn Minden.
Dan treffen we het nog eens want de Museum Eisenbahn Minden heeft een feest weekend en er staan twee prachtige loc's onder stoom. Ze rijden hier op een stuk eigen baan en wat van de DB met een loc en een paar passagierswagons. Prachtig oud gerestaureerd spul. De derde loc staat in de remise en wordt totaal gereviseerd. Hij is van 1912 en de drijfstangen zijn nog gedemonteerd. De rest ziet er al heel acceptabel uit. In de loods is ook een verkooptentoostelling en ik kan er voor een prikkie een mooi boek kopen voor mijn stoom-vriend in Engeland.
Op het terrein staan veel spoorwegonderdelen, zijn diverse aktiviteiten en natuurlijk de "Bratwurst en Bier" kraam. Het is prachtig weer en gezellig druk. Mooi vond ik een kleine draaimolen, aangedreven door fiets met katrollen en zo en de man met een strooien hoed op die de bijpassende muziek verzorgde op een accordion! Wat en klucht..

Bad Essen

Verder naar het Westen onbekende verten tegemoet. We willen drinkwater en dat is hier niet zo makkelijk te krijgen. Dus we duiken een jachthaven in langs het kanaal bij Lübecke. Foute boel, terwijl ik daar manouvreer komt er een geladen 80 m aan die een halve meter water uit dat haventje trekt en ons erbij. Pff... dat scheelde echt niks of ik had een hele rij half verotte palen meegenomen in mijn zwaai. Met het zweet in de handen krijg ik de Hylke aan een gammele steiger en zet meteen zware draden aan een paar betonnen elementen. Arend aan de andere kant en we binden de boten aan elkaar vast in de hoop dat we zo die krakende steiger bij elkaar houden. We tanken water, doen de was en eten spare-ribs in de club-kantine. Prijzen vallen erg mee en na een onrustige nacht smeren we hem, bang dat we de hele haven in elkaar trekken..
Chip heeft het hier best naar zijn zin, maar.. hij zit na iedere wandeling onder de teken en we halen er al meteen 24 stuks vanaf. Die vervelende bloedzuigende spinnetjes zie je over hem heenkruipen op zoek naar een plekje om te nestelen. Chip zit dik onder het tekengif, maar dat werkt maar half volgens mij. Overigens vind hij het niet zo erg hoor al die persoonlijke aandacht...
Het dorp is te ver weg, 4 km fietsen en niet interessant.

We maken na een korte trip vast in Bad Essen, een kuuroord waar we ons meteen thuis voelen. Goede ligplaats aan de damwand in het kanaal, ik koop bij de WSA (waterstaat) een electronische sleutel voor de blauwe stroompalen die je af en toe langs de kades ziet en we blijven hier vier dagen. Die sleutel bevat een oplaadbare chip met 10, 25 of 50 Euro.
Er is veel te zien en van ales te doen in dit semi-medisch stadje met zijn vele artsen en kuurklinieken. Behalve leuke winkelstraten en een prachtig dorpsplein met allemaal gerestaureerde vakwerkhuisjes kun je hier prachtige wandelingen maken in de bossen tegen de berghellingen. Er is ook een oude watermolen van 1350 die zaterdags nog voor de toeristen koren maalt.

Foto: Bad Essen, vakwerkhuisjes en de toren van de Nikolaikirche

We kijken hier op ons gemak rond, eten "kaffee und kuchen" en gaan naar een wijnfeestje van lokale wijnboeren die hun producten promoten op het kerkplein naast de mooie Nikolaikirche. Die kerk ziet er trouwens weer perfect uit en we terffen de dominee die vol trots de orginele wandschilderingen laat zien uit 1200 die ze onder de vele kalklagen tevoorschijn hebben getoverd. Daarnaast lopen we ook nog even de "Alte Apotheke" binnen waar je een beeld krijgt van de inrichting van een zeer ouderwetse apotheek met alle mooie porcelijne potjes en glazen stopflessen.
Wat hier langs het kanaal trouwens opvalt is dat het landschap aan de noordkant vlak is en aan de zuidkant sterk heuvelachtig, waarschijnlijk overblijfsel van de gletsjers in de laatste ijstijd. Het kanaal ligt bijna tegen de dicht beboste heuvels aan, de dorpjes liggen veelal tegen de helling.

Foto: Bad Essen, watermolen met interieur.

Pff.. alweer een lange pagina en ik schrijf hier maar een fractie van wat we allemaal zien en beleven onderweg. Maar het schrijven moet ook geen werken worden.. kost al genoeg tijd en energie.
We gaan weer verder, nu richting de aansluiting met het Dortmuns-Enmskanaal. We komen nog langs het mooie Münster en ik zou eigenlijk nog wel even van het pad willen afwijken en naar Rheine varen, da's niet ver uit de route. We zien wel..

fj