van beroeps naar recreatief

Hier ontstaan de diepste gedachten...

Moderators: sailor wim, frank

Plaats reactie
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Opnieuw zal ik mij even voorstellen, schipper Willem, eerder gemeld bij historische reddingsboten, een naoorlogs product en geboren om veel op het water te zijn.
Eerst beroepsmatig, maar ik wilde eigenlijk op deze site wat hersenspinsels kwijt over het pleziervaren, en de beleving ervan met de haat/liefde verhouding van een onophoudelijk onderhoud (koop een boot.....)
Eigenlijk is het voor de 2e keer dat ik een recreatievaartuig bezit, de eerste was een Kagenaar in 1967 gekocht van een jong stel die er op woonden, eigenlijk een spontane koop, om maar wat voor mezelf te hebben.
Ik was in die tijd in loondienst bij een scheepvaartbedrijf in het Rotterdamse, en vrijgezel dus dan maar een boot.
Het scheepje was van boord tot boord opgebouwd met hechthout, met levensgrote ramen, en met een Ford Anglia een benzinemotor van 30 pk met een versnellingsbak er achter, welke je als hij eenmaal goed liep over kon zetten op carburine, een soort tractorpeteroleum wat heel wat voordeliger was dan benzine.
Sturen deed je gewoon met een ijzeren roer met idem helmstok, waar ik niet veel mee heb gedaan, eigenlijk een kat in de zak, geen ligplek dus zomaar onbeheerd onder de E36 later A20 in de Zuidvliet en in het voorjaar weer van de hand gedaan voor een paar duizend gulden minder (slechte investering).
Zo was ik wat huiverig om na mijn binnenvaartvak een pleziervaartuig te bemachtigen werd ik zoals ik al eerder schreef overgehaald om de voormalige passagiers- reddingsloep van een oceaanreus aan te kopen een gegalvaniseerde geklonken sloep waar de kajuit in 1965 was opgebouwd met hardglasramen gekit in stalen flenzen
en zoals je op de foto's zag eerst met een houten stuurscherm-tentzeiltje wat de vorige eigenaar verbouwd heeft tot stalen volwaardige stuurhut.
De voortstuwing geschied door een Mercedes O M 636 van +/- 36 pk met een PRM koppeling en heb een binnen en buitenbesturing.

Afbeelding

In deze staat kwam dus de Vrijbuiter in mijn bezit, wel wat verminkt door het achter kajuitje dat zelfs iets achterover helt tegen de zeeg van het scheepje in maar het was toch ook wel weer een stoer scheepje, mooi breed 3,40 met royale gangboorden en een stoer hekwerk om het hele schip echt een kloek in het water, in april 1996.
Een ding stond me wel tegen ik zag wat roeststrepen onder het U profiel vandaan komen wat diende als berghout met daar boven een kunststof tros wat moest dienen als zowel bescherming als verfraaiing met een leguaan stond het wel op zo'n scheepje.
Daar ik niet vreemd was met roest bikken en onderhoud dacht ik dat wel onder de knie te krijgen en maakte mij daar dan ook geen zorgen om.
Omdat ik geen ervaring had met het recreatieve varen bood een neef van An mijn vrouw aan om mij in dat vak in te wijden en gingen we samen het scheepje uitproberen,
op woensdag vertrokken we vanuit het kanaal van Steenenhoek waar we van de watersportvereniging een zwerfplek hadden gekregen richting Gorinchem, om via de lange brug en het Merwede kanaal naar Jutphaas te varen waar we overnachten.
Een hele belevenis, alles vreemd je moest van alles het je eigen maken, en onderweg ook nog een thermostaat op de motor geplaatst, die zat er gewoon niet tussen.
Het moet gezegd, de bedden slapen heerlijk, en vervolgden we onze reis naar Utrecht, ik keek mijn ogen uit voor het eerst van mijn leven voer ik door de Oude Gracht
en via de Weerdsluis de Vecht op naar Maarsen.

Afbeelding

Tot zover nu ik moet eerst weer copy aanmaken.
Groet, Willem.
Afbeelding
Boekel
Berichten: 858
Lid geworden op: za dec 01, 2007 10:55 am
Locatie: Alkmaar
Info: Oving1
Motorscheepje 1914
26,4 x 4,7m
Diesel elektrisch, Cummins 5.9bt / Stamford generator 85kvA / ABB frequentieregelaar / LS 75kW 6p elektromotor
Druk aan het verbouwen tot varend woonschip.
Contacteer:

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door Boekel »

Da's een flinke sloep!! En mooi verbouwd.

Veel ruimte zo te zien, niet zoveel buitenruimte. De achterkajuit is misschien tegen de zeeg in maar geeft je wel een mooi achterdek.
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Afbeelding
Zo verlieten we dan Utrecht via de Weerdsluis en voeren we ineens op de betoverende Vecht
Wat een drukte van auto’s op dat kleine wegje over stuurboord, waar die allemaal op elkaar gelijkende woonarken gemeerd lagen en, waarom zaten er geen ramen aan de waterkant waar er altijd een panoramisch uitzicht is voor de bewoners.
Na dat ik diep had nagedacht en de snelheidsbeperking zo nadrukkelijk op diverse punten zag vermoedde ik dat het deinen voor die mensen wel erg hinderlijk moet zijn,wellicht wilden ze niet gestoord worden in hun biologische ritme, of speelden ze misschien blindemannetje, vandaar die uitzichtloze toestand daar.
Aangekomen op het punt in Maarsen waar ik in het verleden (1974) kinabast loste met de klipper was daar niets meer te herkennen net of dat ik er nooit was geweest, een droom zogezegd; zeker te veel kinabaststof uit de balen opgesnoven.
Na Maarsen kwam het schone Breukelen wij wilden eigenlijk hier naar het Amsterdam Rijn kanaal maar na grondige bestudering van de vaarkaart was dat een smal-te te ver en voeren we door naar Nieuwersluis waar we krap aan door het BB brugje konden dus in de Loenersloot terecht kwamen en al in de sloot de deining van het woeliger water ervoeren.
Stuurboord uit via het A’dam Rijnkanaal wat terug naar Breukelen al slingerend zonder een meter rechtuit, dus steeds corrigerend naar de Grote Heicop en wachten voor het hefspoorbruggetje in de lijn Amsterdam Utrecht.
Even,c.a. een half uur waande ik mij in Maassluis waar de Zeeboten bij een wat verboden snelheid voorbij kwamen en dan de haven van voor tot achter leegzogen waarna de zuiggolf met een tsoenamie-achtig tafereel de trossen knapten of hele bolders de kade uit sleurden.
Maar al zou je het willen je kon de scheepvaart ook niet stilleggen, dus na wat spannende momenten ging de brug open en spoelden we vanzelf de Grote Heicop binnen.
Wat een metamorfose van dat drukke gewoel in een uit de kluiten gegroeide poldersloot te belanden, met koeien rond je heen en pittoreske vergezichten over de polder, en na een paar klapbruggetjes en een oud keersluisje waren we ineens op de Kromme Mijdrecht, waar de sluis van het Woerdens Verlaat reeds geopend stond.
Na de nodige plichtplegingen zijn we kalm de Grecht in gegleden en lagen even later gemeerd aan een paar perkoenpaaltjes en drijvende afsluitbomen genietend van de schone avond.
Afbeelding
Denkend aan …vroeger aan opa Jacobus Oosterlee die met zijn westlander, de Spes-Salutis ook zulke smalle watertjes bevoer, eerst zeilend of wegend* het schip vooruit duwde, een mooi gelijnd scheepje van 23 ton, van de “stal”van Roos en van der Meiden uit Leeuwarden.
Hij moet gedacht hebben, nadat het scheepje was gemotoriseerd met een 10 pk N & K uit Amsterdam na gedane arbeid is het zoet varen (uitrusten) wat was het zwaar 23 ton zelf met de hand laden of lossen zoals pulp, bietenblad, mest, kolen, en zelfs steen van de Waal wat een notedopjes geladen op zo’n rivier!
Zo even terug naar die mannen waardoor wij nu nog kunnen recreëren te water.
Zonder dat we er eigenlijk erg in hadden was het ineens vrijdag en moesten we toch snel ons (reis)plan trekken om zaterdag de brug van 16.00 uur de Langebrug te Gorinchem te passeren daar we anders pas op zondagavond 19.00 uur er door konden.
Dus zonder al te veel oponthoud via Woerden, Bodegraven, Gouwsluis, Boskoop, Waddinxveen en de Julianasluis te Gouda naar de gekanaliseerde Hollandse IJssel waar we geremd werden door dubbel rood te Montfoort.
Wat een geluk, de Mercedes stil en wij aan een vorstelijk maal aan de wal.
De andere dag snel verder via IJsselstein en de doorslag van Jutphaas naar oud Vreeswijk waar we naar de Lek opschutten, overstaken en via het Merwedekanaal bezuiden de Lek langs Meerkerk, Arkel, naar Gorinchem, waar we op tijd waren voor de brug.
Rond 17.00 uur meerden wij af bij W.S.V. de “Snap”, en door mijn vrouw werden opgehaald om al verhalend op verhaal te komen.
Nu weer even geduld voor het opdiepen van verdere kopij. Groet, Willem.

A
Laatst gewijzigd door schipper-willem op do okt 27, 2011 2:45 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
Gebruikersavatar
sailor wim
Berichten: 2661
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 11:53 pm
Locatie: Den Haag

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door sailor wim »

Hoi Willem,
Je spreekt in jou verhaal over een 10pk N&K motor.
Tja en die afkorting en laat staan dat ik die motor kan.
Gr Wim.
Als iedereen bezig is om gezien te worden, wie kijkt er dan nog?
johan
Berichten: 223
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 8:59 pm
Locatie: Roeselare (België)
Contacteer:

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door johan »

Dag Willem,

je reisverhaal is heel mooi geschreven en de links naar hoe het er vroeger in de beroepsvaart aan toeging maken het nog interessanter.
Het stukje Hollandse Ijssel dat je beschrijft is me niet onbekend, ik vond zelf de oversteek in Gorinchem met ons klein Westlandertje van 12 meter best wel spannend...
Blijf ons verblijden met je mooie stukjes!
mvg
Johan
ik hield van haar, maar ben het bijna allemaal kwijt...
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Afbeelding

Wat een oud bruin plaatje van de onder zeil varende westlander Spes-Salutis van opa Jacobus Oosterlee Plaats: de Gaag tussen Schipluiden en den Hoorn ter hoogte van Hodenpijl, tijdsperiode tussen 1915 en 1927.
en voor Wim de voor jou onbekende motor van de folder met, voor zover je nog een 2e hands kan vinden de inbouwmaten meegeleverd.
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Niet voor niets bewaard.
O ja, de naam voluit, Neufelt en Kuhnke uit Kiel
Groeten, Willem.
Afbeelding
meester
Berichten: 320
Lid geworden op: di mei 06, 2008 6:43 pm
Locatie: loosduinen
Contacteer:

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door meester »

die motoren noemde ze vaak NUK. mijn vader had ook een 10pk in zijn kagenaar staan toen wij die gingen gebruiken voor de vakanties. ook een 10 pk en als het harder moest stak hij het plammurmes tussen de brandstofpomp. ik zal het een navragen.
mijn overgroot opa Klaas Persoon verkocht rond 1920 zijn zeilwestlander aan een Oosterlee in Maasland. is er een relatie in die verhalen?
een expert is iemand die alles al een keer fout heeft gedaan!
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Afbeelding

Om het plaatje wat completer te maken eerst even het motor gebeuren afmaken, je ziet in die tijd het tegenovergestelde van nu, eerst een voorschot betalen en dan komt de motor er aan.
Dat hadden ze met de huizen en auto's ook moeten doen, dan had de financiële markt er heel anders uit gezien, maar goed ik ben misschien wel te behoudend want zelfs deze nota's vind zo uniek dat ik ze node aan dit grotere publiek afsta.


Afbeelding

En meester voor jou dit exemplaar om er achter te komen of het het zelfde schip was.
Er waren nogal wat broers van opa zoals Jan, met de Vertrouwen, grote Piet met de Rust-Roest en kleine Piet met de Trouw moet Blijken, die "schreven"van Maassluis, dus voor zover ik weet kwam alleen opa maar uit Maasland maar ook dat is discutabel daar zij allen geboren zijn in Maasland.
Wellicht loopt het spoor door en komen we elkaar op een onverwachte manier nog verder tegen.
Afbeelding
johan
Berichten: 223
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 8:59 pm
Locatie: Roeselare (België)
Contacteer:

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door johan »

Inderdaad heel unieke documenten Willem, dank om ze te delen.
Als je ze verder wil bewaren kan je ze het beste (laten) inscannen, papier was in die tijden niet zo duurzaam (weet ik van onze stadsarchivaris).
Maar dat is dan weer een heel ander topic...
Grts
Johan
ik hield van haar, maar ben het bijna allemaal kwijt...
meester
Berichten: 320
Lid geworden op: di mei 06, 2008 6:43 pm
Locatie: loosduinen
Contacteer:

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door meester »

schipper willem,
wat een mooi historisch materiaal. maar volgens mij gaat het om een ander schip. het ligt nog steeds in maasland volgens mijn vader. ik zal het eens navragen
een expert is iemand die alles al een keer fout heeft gedaan!
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Hallo allen, het scheepje waar opa zijn brood mee verdiende, daar heeft hij de laatste jaren oud ijzer mee gevaren.
Tot slot kon opa niet zo goed meer uit de voeten, ouderdomssuiker, hartklachten en benauwdheid gingen hem parten spelen, in die periode voer mijn vader wel eens een reisje voor hem.
Een daarvan kan ik mij nog herinneren,oud ijzer laden in Schiedam bij Verduijn met bestemming IJmuiden, waar we met de magneet losten, mensen wat ging dat te keer op zo’n klein scheepje, het slingerde alle kanten op en het was net elastiek zowel dat schip als jezelf.
De westlander met de NUK is op eigen kracht eind vijftiger jaren na de verkoop naar Schoonhoven gevaren, waar het een nieuwe eigenaar kreeg bij fam. van Buren die het ombouwden aan de linker oever van de Lek tot recreatie schip en het voor zover mij bekend hermotoriseerde met een Daf.
Dat was ook het laatste beeld wat ik gezien heb van de Spes-Salutis, na Schoonhoven schijnt het naar Amsterdam verkocht te zijn aan een advocaat maar dat is voor mij al nevelig.
Afbeelding
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

We zijn in ons verhaal nog in 1996 waar in de zomer ook wat gevaren met vrouw, kind en logé,
Een rondje Brabantse kanalen door de sluis bij het gemaal naar de Merwede, en overgestoken naar Werkendam door de Biesboschsluis de overbekende Brabantse Biesbosch in waar we rustig doorheen tuften richting de Donge waar onze zoon Tim werkzaam was bij scheepswerf de Donge te Raamsdonksveer dus kwam die even zijn lunch opeten bij ons aan boord.
Altijd weer verder hongerig naar het varen wat ik natuurlijk heel anders moest gaan doen,er zou nog veel afgeleerd moeten worden op dat gebied, dus geschut in Oosterhout en door naar Tilburg in de Piushaven waar we een schoon plekje vonden achterin over stuurboord eigenlijk in het hart van de stad.
Waarom ik dit schrijf, voorheen met de beroepsvaart tussen de jaren ’70 en nu was het een unicum als je nog kort bij de stad kwam dus ook op die wijze gaat er een nieuw luikje open, en wil men de recreatie graag in het stadshart voor zover dat mogelijk is.
In de 50er jaren losten we, vader en ik met de Rust-Roest ook in de Piushaven in mijn herinnering over bakboord bij Teurlings de Jong, zo kwamen er weer oude dingen boven.
Daags er na,(we begonnen het al wat te leren) kwamen we zomaar aan de mooie oude loswal van Son en Breugel, die met de gemetselde basaltkeien en houten palen ervoor, juist voor de hefbrug waar we begin 60er jaren suikerbieten laden voor Zevenbergen, een droge herfst en er werd vanaf de platte boerenwagens geladen met de riek dus lang laden, en een flinke deklast.
Nog denk ik aan de woorden Er zitten er wel 20 op een riek terwijl we onder de roef aan het tremmen waren, je begrijpt, een kort klippertje, roef aan den, kort voordek dus steil voorover.
’s Avonds was het zwembad open dus konden we heerlijk afkoelen na deze warme dagen .
De vrouw had bij terugkomst de koffie weer bruin,toch wel wennen het duurt echt wel lang voordat je alles je eigen heb gemaakt, en moest ik overnieuw leren varen met een scheepje dat, varende altijd zoekende was, dus alert sturen, dat moest er ooit uitgehaald vond ik toen al.
Nadat we de andere dag de logé op de bus hadden gezet, hebben we onze reis voortgezet naar de Zuid-Willemsvaart richting Den Bosch en gingen als vanzelf de haven van Veghel in waar we in het verleden wel zo’n 25 keer per jaar gelost hebben.
Het scheepvaartverkeer was wel meer dan gehalveerd dat bezorg je dan wel weer de nodige weemoed, maar we wisten dat het allemaal groter moest en de bedrijven naar groter vaarwater, zodat ook wij in ’89 aan schaalvergroting gingen.
Wel kan je stellen dat als de vaarwegverruiming, zowel in heden als in toekomst gerealiseerd is, het beslist geen wet van Meden en Perzen is dat er meer tonnen voor de kant gevaren worden, het schrijnende voorbeeld was eind 60er jaren de Roode Vaart die, genormaliseerd alleen maar minder werk opleverde, zonde van die prachtige steile kleioevers.
Na de nodige herinneringen met een ex collega te hebben uitgediept en een goede nachtrust aan de kade bij Ad Kennis bijna bij de zwaaikom over bakboord, voeren we daags erna naar ’s 's-Hertogenbosch waar we als ex beroeps natuurlijk boven sluis 0 vastmaakten en genoten van stad en lande en omgeving.
Enkele dagen later vervolgden we de thuisreis (wat klinkt dat altijd triest hé) en voeren we via de Maas, het Heusdens kanaal, Andelse Maas en Merwede weer naar ons stekje in het Kanaal van Steenenhoek.

Toch was het varen dat eerste jaar nog niet ten einde, want Tim wilde ook nog wel eens een tochtje maken en daar hij een lief had in Bru vond hij het een heel goed idee om daar met vader eens de boel te verkennen.
Het moest ook wel in een dag of vier hooguit vijf “gepropt”worden daar ik ook met mijn werk, wat An mijn vrouw voor mij waarnam, weer op tijd thuis wilde zijn.
Zo voeren we ergens in september via de Biesbosch en de Amertak naar Oosterhout en schutten via de Marksluis het Markkanaal op.
We bleven gaan en via het Mark-Vlietkanaal koersten we op de Steenbergsevliet aan wat voor ons beiden een nieuwe ervaring bracht, daar ik nog niet eerder deze karakteristieke rivier bevaren had, kun je zien, heel je leven zowat op het water en toch?
Uiteindelijk hervonden we na een lange vaardag onze rust aan de buitenkant van het Heense sas over bakboord op de palen.
Wat er zo al werd besproken tussen brood en koffie?, nou over vroeger, verhalen uit een tijd die de tegenwoordige mens vreemd is je kan hem niet meer zien, ruiken, en ervaren bijna een volmaakte heimwee naar vroeger toen alles een heel andere regelmaat kende, zonder gsm of automatisering,maar ook geen computer om, hetgeen wat dan nog uit die grijze massa tevoorschijn komt te delen met anderen,dus na de balans opmaken is het anders, met andere perspectieven,hopend dat er voldoende “los komt” van de vorige tijd wat ik nog meemaakte.
We voeren de andere dag met een stijve bries naar de Krammersluizen en na de verplichte schutpauze was Bruinisse spoedig in zicht waar we afmeerden op het drijfsteiger noordkant voor de sluis, Tim blij, die gauw de wal op ging om de boel verder te verkennen.
De andere dag woei het zo mogelijk nog wat harder ik denk windkracht 8 uit het zuidwesten en begon het bij mij al weer te kriebelen, hoe komen we morgen weer weg als de wind zo blijft, maar geen echte zorgen maken, het kan nog alle kanten op dus gingen we toch na een genoeglijke avond te kooi.
De wind was de volgende morgen gekrompen en stond recht de voorhaven in was ook wat afgezwakt en bood ons de gelegenheid om te vertrekken.
Helaas de elektra liet verstek gaan en anders als bij een auto konden we hem niet aan duwen,
ook ontbrak een slinger aan de Mercedes zodat er een elektrotankstation opgezocht moest worden, een heel avontuur spreidde zich voor ons uit, naar de overkant met die harde wind want op de remming van de vissershaven was elektra te bemachtigen.
Het is ons gelukt met behulp van het ankergerei om over te zwieren naar de andere kant en na twee uur tanken waren we weer in staat om “voor ons zelf ” te zorgen en koers te zetten naar de Krammersluis.
Met een stuk of 6 BF hadden we recht in de wind aan het Zuid-Volkerak en zijn via het Hollandsdiep en de Brabantse Biesbosch en Werkendam naar Hardinxveld teruggevaren .
Er bleek werk aan de winkel, de elektra is die herfstwinterperiode aangepakt, zodat ik precies wist waar welke kabel heen ging en is alles overnieuw gezekerd.
Dus als je zo als wij eenvoudige mensen een scheepje overweegt, weet dat je altijd verzekerd ben van werk, maar de één vind het leuk om al dromend de boel onderhanden te nemen en de ander zegt: bespaar me de moeite.

Helaas zijn er dit keer geen foto's voorradig.

Groeten, Willem
Laatst gewijzigd door schipper-willem op wo aug 24, 2011 8:48 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Zo kwam het voorjaar van ’97 waarin we wat klussen onderhanden namen, dus de bikhamer die ik van ons voormalig beroepsvaartuig meegenomen hadden kwam hier goed van pas.
De boeiing boven dek, dus in het gangboord was door de polyesterplamuur onzichtbaar gemaakt voor het klinkwerk, dat was niet mijn idee dus na een paar dagen bikken kwam het klinkwerk te voorschijn wat erg slecht was.
Sommige stukken plaatwerk waren compleet weggevreten, en tussen het klinkwerk puilde het uit van de roest, dus sommige stukjes vooral waar in het verleden water was blijven staan keek je boven het gangboord zo naar buiten.
Toch maar weer plakken en kleuren, waar mogelijk met anti roest vet zodat het roesten niet alleen tegen gegaan wordt, maar tussen het klinkwerk inwerkt (dankzij ons beroepsverleden).
We zijn rond de Pinksteren naar Heukelum gevaren, waar we uit het water werden gehesen en op een plek weggezet voor onderhoud, ook wilden we, mijn zoon en ik iets aan het roerwerk doen om wat meer grip te krijgen op de koersvastheid en meer effect op het schroefwater.
Stiekem maakte Tim het laatste derde deel van de kiel eronder naar voren wellicht zou het scheepje daarmee ook rechter uit varen.
Afbeelding
Afbeelding
We hadden bedacht om weerszijden van het roer een kwartrond van een buis met de zelfde diameter te lassen als de schroeftunnel wat het schroefwater verder naar achteren brengt en ook dat je dat schroefwater kan manipuleren, zodat je daarmee stuurt.
Het kan ook tegenwerken als je het verkeert plaatst, maar we maakten het aan de voorkant
1 cm hoger als de schroeftunnel, en iets lager aan de achterzijde van het roertje.
Het viel niet tegen, c.a. een halve kilometer per uur sneller en een prachtig naaldje wat je niet eens schroefwater kan noemen zoals het een goede sloep betaamd.
De tros werd ook verwijderd en het bleek dat de bovenkant van het U profiel waar het geheel op rustte er nog prima uitzag maar er was bezorgdheid over de onderkant waar verfblazen niet veel goeds deden vermoeden.
Vol goede moed begon het bikken en slijpen van de slechte plekken, en na veel plak en schuurwerk met een paar potten polyester leek het weer heel wat.
Toch begreep ik wel dat er na verloop van tijd wat veranderd moest worden, wilde dit ritueel zich niet om de paar jaren herhalen, en waarschijnlijk had de roest zich ook wel een weg op de huid achter het U profiel gevreten, maar de financiën en de moed ontbraken me om er meer aan te doen, zoiets moet je eerst laten bezinken, daar moet je echt naar toe groeien.
Het was niet echt een teleurstelling want ik had bij de koop al het een en ander ontdekt, en zal later via enkele foto’s er achterkomen, dat de voorgaande eigenaren er ook mee tobden.
De eerste foto bij Bakels in Gouwerak op de werf zie je de menie al in de 80er jaren.
Afbeelding
Hier zie je ook de problemen, waar de voorlaatste eigenaar ook moeite mee had, overigens heeft hij de golfbreker en de stuurhut met achterkajuit geplaatst, evenals de kiel, de stukken van 2,5 cm dik liggen op de foto nog op de voorgrond, die zoon Tim later verder naar voren heeft gelast er ontbrak een derde, (voor de koersvastheid).
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Goed kijken, dan ogen dicht en je ruikt de koolteer

Afbeelding

Het resultaat!

Groeten, Willem.
Laatst gewijzigd door schipper-willem op do okt 20, 2011 11:06 am, 4 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
Gebruikersavatar
sailor wim
Berichten: 2661
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 11:53 pm
Locatie: Den Haag

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door sailor wim »

Hoi Willem,
Je ziet je projekt groeien en je schroeftunnel dat is een slimme aanpassing die met de huidige brandstof prijzen jullie inzet dubbel en dwars uitbetaald.
Gr Wim.
Als iedereen bezig is om gezien te worden, wie kijkt er dan nog?
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

De exacte tijd van werven staat niet in de agenda’s van die periode evenmin de reisverslagen, gelukkig is mijn geheugen nog redelijk op peil om enkele wederwaardigheden te vermelden.
Ik lees dat we, Tim mijn zoon en ik op 14 juli zijn gaan varen via de Merwede en opnieuw Brabantse Biesbosch , Amertak en het Wilhelminakanaal nog gekomen boven sluis Haghorst.
De bestemming was bijtijds voorbereid het zou Maastricht/ Eijsden worden, echter de vrouwen zouden later komen, daar was na 19 jaar binnenvaart de “vaart”een beetje uit, en gebruikten de Vrijbuiter als uitvalsbasis voor uitstapjes in het zuid Limburgse.
We maakten lange dagen om toch gezamenlijk lang te genieten van onze caravan te water.
Van Haghorst voeren we naar Maasbracht waar we naast goede vrienden afmeerden.
Na over en weer buurten en onze nieuwe aanwinst werd bewonderd voeren we de andere dag naar de Maasvogels in het grindgat van Eijsden waar we positief verwelkomt werden, en o wonder de vrouwen stonden te wachten en scheep gingen, we hadden aardig ballast 6 man.
Toch moesten er nog 2 komen en had daarvoor de tafel die star op drie pijpen stond inschuifbaar gemaakt op de zelfde hoogte als de bank zodat het dinette gebeuren zijn intrede had gedaan, alleen was het nog niet beproefd.
Bij een overbekend postorderbedrijf een luchtbed van 130 cm breed gekocht en dat moest worden uitgeprobeerd, nadat we nog gauw een soort van ombouw om de dinette hadden gefabriceerd, het bleek aan de krap bemeten kant en het luchtbed opgepompt, paste niet helemaal in het kader zodat, als ik omdraaide de vrouw omhoogkwam, en als zij bewoog werd ik omgerold, dus grote hilariteit waarbij we buikpijn van het lachen hadden.
Later gebruikten we alleen de kussens van de bank en een ouderwetse gestikte deken als matras, wat beter werkte met slaapzakken, zo konden we met 2 voorin, 3 op de dinette en één op de grond tussen aanrecht en dinette en 2 krap in de stuurhut, dus veel makke schapen in een hok.
Na een week van uitstapjes, wel handig met die auto’s erbij maakten we de trossen los, en wilden we nog wat door de Ardennen tuffen, denkend aan het laatste vrachtschip, maar ja dit kleine klompje, 10 meter of 63 is een beduidend verschil.
De roertunnel voldeed wel maar in het rumoerige water van Ternaaien tot boven Luik, was het eironde scheepje als een wild paard, kwam de deining van bakboord wilde het schip naar stuurboord en andersom in spiegelbeeld.
Veel tegensturen en de hond en de kat beiden zeeziek,zelfs de volwassenen waren niet te genieten tot boven Ivoz Ramet waar de oevers niet steil bemuurd maar bestort zijn met stenen en de golfslag geheel dempt.
Er waren ook gelukkigen die met de auto ons achterop reden en van deze ervaring niets mee gekregen hadden, zij moesten het doen met ons verhaal wat we vertelden afgemeerd te Engis.
Daar vonden we weer veel herkenning door ’s avonds een pad op te wandelen waar we een paar jaar terug diverse keren gelopen hadden omdat we vaak met ons vrachtschip daar waren.
Onze bestemming zou uiteindelijk Namen worden dus de volgende dag na de wat late lunch, wij zijn niet meer van die vroege vogels, als het niet echt nodig is, zijn we nog onder de sluis van Namen gekomen, Grand Malade heet die sluis.
De volgende morgen bij inspectie vonden we het suppletietankje van de koelvloeistof leeg, en hadden nog een klein slokje om bij te vullen, maar hoe kwam het eruit en konden we nog wel verder, oké we zijn rustig opgeschut en afgemeerd net beneden de Sambre aan de kade te Namen, waar ik de bemanning de stad instuurde en ik ging sleutelen aan de koelwaterpomp, welke vooraan in de kop van de motor was gemonteerd, er was eerder al enig rondslingerend koelvloeistof geconstateerd en na telefonisch contact met Drinkwaard zat er niet anders op dan de pomp te vervangen.
Helaas was er daar geen pomp te verkrijgen of wisten de kanalen niet, zodat ik de andere dag met de pomp in een plastic boodschappentasje met de trein via Luik naar Maastricht, en met een taxi naar de Maasvogels om daar het overgebleven auto-tje op te halen.
Naar Drinkwaard te Sliedrecht, waar ik tevens een adapter meekreeg daar de pompjes langer uitstaken dan vroeger, en langs huis voor de post van 14 dagen.
Terug naar Namen met koelvloeistof en de nieuwe pomp via Brussel waar ik de andere dag de pomp monteerde, het reservoir bij vulde en proefdraaien wat goed uitpakte geen lekkage meer.
Nadat we nog even bij een buurman water konden laden, en relaxt de stad nog enkele dagen onveilig maakten, zijn mijn vrouw en de beesten mee terug gevaren naar Maastricht, en ging onze zoon met de auto alvast vooruit zo dat alles weer op z’n plekje terecht kwam.

Afvarig boven Engis
Afbeelding


Afvarig net boven de brug van Engis, op de achtergrond een vliegastanker.
Afbeelding


Afvarig en uitvarig uit de sluis van Ivoz Ramet.
Afbeelding
Afbeelding
Laatst gewijzigd door schipper-willem op do okt 20, 2011 11:08 am, 2 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
Plaats reactie