van beroeps naar recreatief

Hier ontstaan de diepste gedachten...

Moderators: sailor wim, frank

Plaats reactie
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

We gaan verder in 2004, waarin we het plan opvatten om met neef Henk en Tim ook eens de Nieuwkoopse plassen te bevaren.
Ik was er met de vrouw in 2001 geweest dus werd het tijd om de herinnering weer op te halen.
Aangezien Henk de fotograaf is op deze reis, begonnen we met een kleine handicap, het zo broodnodige batterijtje voor de camera was leeg, en vindt maar eens een fotozaak.
Daar de agenda het af laat weten probeer ik mij voor de geest te halen wat de vaarroute en de bijzonderheden waren, en vertrokken we op 14 oktober.
De reis ging via de beneden Merwede, Noord, Hollandse IJssel en via de Julianasluis de Gouwe op om bij Gouwsluis rechtsaf te slaan de oude Rijn op naar Zwammerdam.
We kwamen nog door de Ziendebrug en sluis, en gingen een prachtige zonsondergang meemaken net door de fietsbrug over de plas over bakboord waar toen nog een steigertje (plankier) was.
De volgende ochtend viel het voor de zon niet mee om de nevel te verdrijven, maar toen het eenmaal zover was hadden we opnieuw een prachtig schouwspel met als decor een voorbij varende visser in de flarden mist door zonlicht goudkleurig getint.
We voeren naar Nieuwkoop waar we een verborgen plekje vonden bij het schattig hervormd terpkerkje en de speeltoren waar heel lang geleden onderin nog een kerker was.

Afbeelding

Afbeelding

Op een camera onderdeel uit, maar de pech was dat het dinsdag was, en de fotowinkel dicht zat, die dag hadden we nog een kleine teleurstelling.

Afbeelding


Afbeelding

In de Slikkendamsluis, die aan de benedenkant open stond afgemeerd, kwam wat later bleek de sluiswachter, vragen wat we wel wilden.
Nadat we uitgelegd hadden dat we graag wilden schutten, om onze reis voort te zetten, vertelde de beste man dat het 15 oktober was en we dat 24 uur te voren per telefoon kenbaar hadden moeten maken.
Wel was hij genegen te schutten, maar dan moest de brugwachtster van de Kollenbrug wel ons vriendelijk verzoek tot passage inwilligen, en een zucht van verlichting ontschoot onze ziel, toen zij daar welwillend in toestemde.
Zo moesten wij daar het getij verliep, onze bakens verzetten en planden we onze reis niet over de Heinoomsvaart naar Wilnis, maar besloten de Kromme Mijdrecht af te varen, met als afsluiter dit sierlijke exemplaar:


Afbeelding

Het vervolg van de reis verliep toch nog verrassend, varend via de Amstel gingen we door de Berlagebrug linksaf het Zuider-Amstelkanaal in naar de Schinkel.
Eenmaal in de Kostverlorenvaart, waarom dat één vaart nu twee namen heeft, (wellicht is er een lezer die die historie kent) zochten we de ingang van het van Lennepkanaal, wat voor ons weer een nieuwe ervaring was.
Aan de hand van de foto kun je zien dat we het gevonden hadden, de waterstand was gelukkig laag want het zou anders wel erg krap zijn voor twee bruggen.
Henk bakte nog even wat eieren voor de lunch, die wij dus even aan het steiger,speciaal voor ons gemaakt, nuttigden.

Afbeelding


Afbeelding

Na de lunch begon “het avontuur “door het voor ons bevaarbare stuk door Amsterdam,

Afbeelding

en voeren we vanuit het van Lennepkanaal stuurboord de Nassausingel in richting Leidsegracht, maar Henk wilde nog even dat batterijtje voor de camera, hij had al zoveel gemist.
Op een wat ongebruikelijke manier liet ik de twee,Tim en Henk de wal aangaan door stil te houden onder de zij opening van de koekjesbrug, en via het stuurhutdak, de brugleuning over gingen ze op missietocht.
Een oud vrouwtje kwam over de brug vanuit de Passeerdersstraat en vroeg in plat Amsterdams “schippertje sit je fast “ waarop ik de reden van het oponthoud haar mededeelde.
Het batterijtje gaf zich niet zo snel gewonnen zodat het vrouwtje zich opnieuw meldde, Ze vroeg of ze al terug waren en ik moest negatief antwoorden waarop ze haar visie als volgt verwoordde “se sitte fest met een lekker wéfie in de kroeg, leer méh de menneh kenneh!”.
Even dacht ik, het zal toch niet, en, de jaloersheid stak de kop op, maar nee dat kon niet.
Prachtig een ervaring om nooit te vergeten, en de opvarenden kwamen weer scheep via de stuurhut, de camera voor het grote werk in de aanslag door de Leidsegracht.
Op de splitsing met de Prinsengracht moesten we letterlijk onze stuurmanskunst tonen, en tussen het gewemel van de rondvaartboten, een haakse slag maken bakboord uit.


Afbeelding

De prinsengracht, wat een ervaring om daar door te varen,


Afbeelding

en onder de oude Westertoren door.

Afbeelding

Zo kwamen we weer met een haakse slag in de Brouwersgracht, en voeren achter het centraal station langs,


Afbeelding

naar het Oosterdok.


We wilden via de Oosterdoksluis weer richting de Amstel maar er was die nacht een slepertje tegen de gesloten deuren gevaren dus konden we daar niet langs.
Wel maakten we nog een museale foto met drie vliegen in één klap, en,


Afbeelding

keerden terug op onze (vaar) schreden, en voeren via de Oude Schans naar de Amstel.
Via de Omval voeren we over de Gaasp naar Driemond, staken het Amsterdam Rijnkanaal over, en meerden even na zeven af voor de gesperde brug te Weesp.
We zaten net aan de prak, en lagen amper vast toen er op de deur werd geklopt, en alsnog stond de plichtsgetrouwe Havenmeester,in het donker, die nog even het verschuldigde kwam ophalen, achteraf zagen we de handtekening van de ambtenaar, en ontcijferde de naam J. Snel waarop Henk het een snelle havenmeester vond.
The day after voeren we door Weesp nog enigszins ontstemd over het havengeld, we kwamen immers voor een gesperde brug, waardoor we, althans ik even niet zoveel om Weesp gaf, en het daardoor maar “snel “wilde vergeten.
Stuurboord uit de vecht op, kwamen we al gauw bij met een lekker bakkie troost,en voeren door de Vechtse dreven en zagen het hemeltje, de sluis en brugje naar Hilversum.
Dankzij de A N W B die ons steeds op het goede spoor bracht met zijn vaarkaarten, schoten we gauw linksaf, en lagen even later in de sluis, onderweg naar de ’s Gravelandse vaart.
Wat een wereld van verschil, in de grijze oudheid voer ik met vader met een luxe motor met zakken cement naar Hilversum, en wist je van die gekrioelvaartjes niemendal, maar als je eenmaal geschut in het zelfbedieningssluisje verder vaart, kom je in een andere betoverde wereld.
We kwamen via de Drecht op de Loosdrechtse plassen, wat voor mij geheel nieuw was, we moesten goed de kaart bestuderen voor de juiste richting, en kwamen goed uit in de Mijndense Sluis.


Afbeelding

De rest is weer heel bekend, Vecht, door Utrecht, Noordersluis, Zuidersluis Jutphaas, oud Vreeswijk, oversteken naar het Merwedekanaal bezuiden de Lek, Linge en kanaal van Steenenhoek, weer op onze vaste stek en dat alles in 6 dagen.
De tijd van winterklussen brak weer aan, en er moest nagedacht worden over het vervangen van de tros als bescherming om het scheepje, ook voor een werfbeurt gingen we in 2005 weer naar Heukelum en moesten over diverse plannen onze gedachten laten gaan.
Ga weer verder nadenken over dat jaar, opnieuw geen, of summier journaal.
Groet, Willem.

.
Afbeelding
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Daar het kind in mij in dit verhaal de boventoon voert, vraag ik mezelf af of jullie het nog niet zat worden, veel herinneringen die je alleen met jezelf kan delen, komen boven als je vanuit het verleden schrijft, en het ego verhaal komt dan al snel om de hoek, altijd weer die bootfoto's.
Dus, heb je op of aanmerkingen spui ze gewoon, dan kan ik daar zo mogelijk verandering in aanbrengen.
Groet, Willem.
Afbeelding
Gebruikersavatar
sailor wim
Berichten: 2661
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 11:53 pm
Locatie: Den Haag

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door sailor wim »

Hoi Willem,
Het is en blijft genieten met volle teugen voor mij.
Gr WIm.
Als iedereen bezig is om gezien te worden, wie kijkt er dan nog?
Tim76
Berichten: 48
Lid geworden op: di mei 25, 2010 5:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door Tim76 »

Wie schrijft die blijft, toch? :wink:
Ik ben er al zóveel van vergeten, dan het een aanvulling is op mijn geheugen, en een beetje ontspanning kan ik wel gebruiken in deze hectische tijden :idea:
Ik ben ook blij dat je, ondanks soms heel veel puzzelen, nog zoveel weet :shock:
dat mag wel in de krant
:mrgreen: :lol: :mrgreen: :lol:

Groeten van Tim!
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Tot vrijdag dan!,
Willem.
Afbeelding
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Belandt in 2005 nemen we de draad van het verhaal weer op, en plannen we eerst een kampeervakantie, naar Vigeois in Frankrijk vlak bij onze vrienden, die daar een optrekje bezaten wat al eerder besproken is.
Opnieuw was er wat onderhoud te plegen, dus gingen we eerst aan de slag bij hun, en na gedane arbeid kampeerden we er op los, samen met zwager en schoonzus, dus hebben we droog gezwommen van 01-05 tot 20-05 kijk, dan schiet het jaar ook weer op!.
Verder lees ik dat er wat in de stuurhut word geverfd, zijn we druk met de aanhangwagen, (trailer) van Tim die ingericht word als werkplaats voor reparatie van zijn en mijn boot, op locatie te Heukelum.
De Vrijbuiter gaat voor een Big survay op 24 juni uit het water, en na veel plak en kleurwerk,
ook nog wat nieuwe anodes er onder, ook de tros die om het scheepje was gedrapeerd was van zodanige kwaliteit, dat we die bij het afvalbrengstation te ruste hebben gelegd.
De boot gaan pas 14 september te water, terwijl we al 14 dagen vakantie hadden, nou ja, mooi de tijd om te verven.
Afbeelding
Op 20 september vertrokken we uit Hardinxveld via Gorkum weer naar Heukelum, aan de loswal, er zou een “proef “vaart gehouden worden van één dag, met zwager en schoonzus.
Als je met ons kan kamperen moet je ook maar eens met ons gaan varen, dan weet je tenminste waar je het over hebt, als je door elementen overmand, onder een tentzeiltje met ons zit opgescheept.
Afbeelding

Afbeelding
Het was iets anders dan koetjes en kalfjes, dit omdat zwager en schoonzus in hart en nieren veehouders zijn, en dit een heel andere tak van sport is.
De reis liep voorspoedig en om 12.00 meerden we aan te Beesd om onze inwendige mens te versterken, je weet het water maakt hongerig.
We staken van wal om 13.00 uur en voeren naar Geldermalsen, gelukkig zagen we nog wat koeien zodat onze zwager nog enkele momenten kon genieten, ook het gegeven om de zaak eens vanuit en andere hoek te bekijken, zorgde voor de afwisseling.
We keerden op onze schreden, en voeren vol oude en nieuwe indrukken terug naar Heukelum, maakten daar nog een wandeling, en dineerden aan boord, waarna we de familie weer uitzwaaiden.
De andere dag wilde ik, daar het mooi weer was het boeisel nog even rood verven aan de overzijde, maar dat bleek een minder geschikte plek te zijn, en voeren we naar Meerkerk, om het daar te proberen.

Afbeelding

Het gelukte ondanks de scheepvaartbewegingen, en voeren de andere dag naar Vianen, waar mijn vrouw vrijwilligerswerk doet, in het belang van de toekomstige generatie.
Toen waren we nog in de luxe omstandigheid, van het gratis overnachten.
Zaterdag 24 september voeren we in 2 uur en 50 minuten naar de Langebrug te Gorkum die om 19.00 zich voor ons opende en om 20.00 uur aan het steiger en naar huis.
Helaas gaat de Vrijbuiter dit jaar niet meer van wal, en zelfs ik moet het even rustig aan doen door rugklachten, en beland voor 8 sessies bij de fysio.
Afbeelding
Afbeelding
Nu we weer opgekalefaterd zijn kunnen we weer aan de bak, en vervang ik na enig takelwerk diverse aansluitingen en slangen, probeer het wat eenvoudiger te maken, en kijk het schone mariniseer werk af bij de motorenfabriek.
Niet dat dat al niet was gebeurd maar het kon wat minder rommelig,en maakte van de gelegenheid gebruik om de machine grondig te reinigen en van een fris kleurtje te voorzien.
Zie hier het resultaat:
Afbeelding
Afbeelding
Zo zaten we ineens in 2006 waarin we qua varen weer aan onze trekken kwamen, al was de kampeergeest nog niet verdwenen.
Op 21 mei vertrokken we weer naar Frankrijk, nu gelijktijdig met onze zwager en schoonzus, dus als ganzen achter elkaar, naar dezelfde camping lekker vertrouwd.
Na drie dagen braken we op, want de verte riep, er was een boek gelezen over de Katharen, dus wilden de vrouwen die sfeer en contreien bezoeken.
Het zoeken was begonnen voor een geschikte camping in de buurten van Carcassonne en via het Groene campingboekje van de A N W B belanden we in Fontiers-Cabardés.
Een heel lief campinkje, met perenbomen, waar we onze tent graag ter beschutting tegen het zonlicht onder zetten, met een lieve oudere dame die eigenaresse was.
Carcassonne wat een stad, je waan je qua gebouwen echt onder de Katharen, dus midden in de middeleeuwen, maar wat een kakofonie aan toerisme, je raakt daardoor nooit uitgekeken!.
Toen we met de auto arriveerden, zagen we al enkele Hollandse touringcars staan, dus spraken we af dat we niet al te luidruchtig, met onze komaf om zouden springen.
Diverse oudheden werden bezocht, waaronder de kerk die tot onze verrassing sober van interieur was, en nadat we voor een goede vriendin een kaarsje hadden opgestoken, wilden we het gebouw verlaten wat een beetje smal was, de kleine deur in de grote was open.
We hoorden een taal die verwant was aan de onze, en maanden elkaar tot zwijgen om incognito langs de buslading heen te schuiven, tot dat ik, door een stevige schouderklop vanuit de rij, in het heden werd gezet en tot mijn ontzetting er ook nog even gezegd werd: Oosterlee zeker!.
Tot op heden weet ik nog niet wie het was, het blijft me wel intrigeren,misschien komt er ooit nog eens een ontknoping?.
Wat doe je zo’n 100 kilometer van de Middellandse zee als je daar nog nooit bent geweest,dus via een haarspeldachtige weg met prachtige vergezichten naar Beziérs, en door naar Vias Plage.
Nieuw was voor ons het warme zand, want nadat we onze schoenen om praktische redenen hadden uit gedaan, moesten we aan die temperatuurswisseling erg wennen.
We overzagen de grote azuurblauwe plas en heimelijk droomde ik, Vrijbuiter, Middellandse zee, canal du Midi, ach ik heb hier nog lang niet alles gezien, dus blijven we voorlopig dromen.
Na al dat moois aanvaarden we de terugreis, met pitstops,overnachtingen in Vigeois, en Le Charité aan de Loire, waarna we op 5 juni weer thuis arriveerden.
Het werd weer een periode van werken en “schiemannen “zoals je diverse bezigheden aan boord ook wel benoemd, maar zagen toch ook nog kans, om een lang weekend met de boot er op uit te trekken.
Nadat zwager en schoonzus ook waren ingescheept, voeren we naar de Brabantse Biesbosch door de sluis bij Werkendam, en koersten naar de Deeneplaat.
Het was al flink druk in de damwandhaven, maar er lag maar één scheepje in het kleine haventje dus konden we de boot in het veilige haventje afmeren,

Afbeelding
Afbeelding
met een prachtig uitzicht.
Afbeelding

Nadat we diverse malen over dat bijna paradijselijke oord gelopen hadden, en een heerlijke nachtrust hadden genoten, was het tijd om onze horizon wat te verleggen,
Afbeelding
Afbeelding
en voeren we via het Gat van de Vissen naar Heusden, stadshaven, het romantische haventje waar je bijna de winkeltjes en terrasjes aan kan raken vanaf de boot.
Maar juist zo’n lang weekend is natuurlijk veel te kort, en dinsdag voeren we weer naar de vaste stek om de boel weer reisvaardig te maken voor de herfst toer.
Alleen zie ik nog twee foto’s in het album die in een weekend gemaakt zijn, op vrijdag 15 september varen mijn vrouw, schoonzus en ik via Gorkum naar Vianen waar An iets met kinders doet om ze van de straat te houden, en ze de meest primaire vaardigheden om te overleven, bij te brengen.
Door zoveel liefde werk oud papier kom je daar ook in de kennissen, en werd het echt gezellig op de Vrijbuiter.
De andere dag trossen los, en varen naar de sluis, schutten en in de afvaart naar Schoonhoven, waar we een “mooi decorstuk “vormden in het schattige haventje.
Afbeelding
Dat ik zo kunstzinnig uit de hoek kom, komt door het orkest, dat aan de andere kant van de dijk,op de punt van het binnenhaventje zijn beste klanken ten gehore brengt, het geeft de opvarenden een geluksgevoel.
Zoals gepland gingen we een stevige zondagse wandeling maken, en liepen via Benschop naar Schoonderwoerd langs prachtige waterloopjes, een molen en door beemd en tiendwegen.
Aan boord gekomen genoten we van de prachtige namiddag en avond en keken uit over het spiegelende water van de Lek.
Maandag keerde de harde werkelijkheid terug, en voeren we met het laatste ebbetje naar de Noord waar we natuurlijk instroom hadden, we gingen door de Rietbaan en staken bij Dordt over naar het Wantij, waar de vloed al begon.
Weer via de helsluis schutten we de Merwede op, en voeren “te berg “naar Hardinxveld, schutten, en waren weer veilig op de vaste plek.
Ik moest nog wel even opschieten, want in de agenda staat op die maandag onverbiddelijk een C bovenaan, en mag dus een nachtdienst gaan lopen op de Hogebrug, tevens breng ik schoonzus weer thuis.
Op 19 september maak ik de trossen weer los, en vaar opnieuw de Merwede af naar de Peulensluis, geschut om 11.15 uur, op de Buiten Giessen.
Om 12.30 door de Damsluis, en schutten naar beneden de Binnen Giessen op, waar ik aan het parkje over bakboord afmeerde.
Weer opgehaald door de vrouw, moest ik mij weer voorbereiden op de nachtdienst, en zou de andere morgen wat later van de brug af gaan, om moeder op te halen, voor een tocht over de Giessen.
Zo gezegd zo gedaan, en voeren we over de “verborgen Giessen “zoals een bekende wandel schrijver eens citeerde, en moeder vond het heerlijk, het weer had er zelfs rekening mee gehouden.
Door Giessenburg, onder de provinciale weg door, en meer dan een haakse slag om naar bakboord, onder de Karperbrug door via de Smoutjesvliet richting Goudriaan, net voor dat schone dorp linksaf.
We hadden de provinciale weg, van Gorinchem naar het veer van Schoonhoven dit stuk aan bakboord langs gevaren en nu gingen we er onderdoor de Dwarsgang op naar de Ammerse boezem.
Door de schoonheid van het landschap en het ontberen van enige camera zijn er van deze schitterende “Aanrader “geen foto’s, ik hoop in 2012 deze reis te herhalen, en dan wat met digitalere middelen.
We voeren door naar Groot Ammers, meerden aan bij de molen en hadden vroeg rust, mede daar ik nog niet veel bed had gezien de vorige nacht, en vooruitslapen valt ook tegen.
De andere dag zijn we naar Kinderdijk gevaren, via de Boezem van de Overwaard, en voeren te Kinderdijk aan de dijk, Jammer dat daar, of bij Groot Ammers geen sluis is dus weer terug.
Aangekomen te Giessendam meerde ik weer af aan het parkje, en bracht moeder weer naar huis, wel respectabel, 87 jaar en nog op haar knieën op het achterdek voor de lage brugjes.
De Vrijbuiter schutte weer in de Damsluis, des anderen daags,
Afbeelding
Afbeelding
De ‘echte “ herfstreis houden jullie voor de volgende aflevering te goed.
Groet, Willem.
Afbeelding
Gebruikersavatar
popeye
Berichten: 660
Lid geworden op: wo aug 17, 2011 12:57 pm
Locatie: Drenthe
Contacteer:

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door popeye »

De tweede foto van onderen kennen we inmiddels! :)

groet, Jack.
Gestern standen wir noch am abgrund, heute sind wir schon einen schritt weiter!

http://www.staverse-jol-aimee.nl/
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Na een zorgvuldige voorbereiding en een nieuw CCP, staken wij, Henk, Tim en mijn persoontje van wal, en schutten bij het Kolfgemaal de Merwede op, en koersten naar de Brabantse Biesbosch.
Nadat we door de Biesboschsluis geschut waren zetten we de reis voort door Steurgat, en het gat van Paulus, om opnieuw het Steurgat af te varen, door Spijkerboor en even lager uit om even later de Amertak in te draaien.
Het is wel niet de recreatieve route, maar we wilden weer 14 dagen in één week proppen dus, gang is alles, en zo liepen we nog bij een voormalige Neokemp, in sluis II,

Afbeelding

Waar we tot in Tilburg aan bleven kleven.
Tilburg, in mijn geboortejaar 1947, middelpunt van het spoorwegverkeer, 113000 inwoners, hoofdzetel van de wolnijverheid, dekens, laken en flanel, vlasspinnerijen linnen en schoenfabrieken.
Spoorwegwerkplaatsen, gloeilampen en radio industrie, eigenlijk zelfvoorzienend, haven aan het Wilhelminakanaal dat in 1923 gereed kwam, paleis van koning Willem II toen raadhuis.
Eigenlijk op het kanaal, en een verlaten Piushaven, zien we niet meer zoveel van die glorie van weleer, dus varen we door de stad, langs Hilvarenbeek, en hadden een klare sluis te Haghorst.
Nog een stuk later meerden we af in de verbreding net voorbij Oorschot waar we in de rustige avond het diner bereiden en ja, nog sneller op dan aan boord gesjouwd.
3 Oktober voeren we weer op tijd weg, om zo mogelijk nog te Weert of verder te komen, omdat deze keer 5 dagen in de vaarweek zitten, dus via de omleiding te Helmond, wat we nog steeds met een dubbel gevoel bevaren, Helmond leeft, maar Helmond is dood!.
Het liep allemaal voorspoedig, en waren om 15.30 al in Weert, waar Tim een nieuw Fototoestel kocht, en meteen uitprobeerde,

Afbeelding

en de één voor de ander niet onder wou doen.

Afbeelding

Het ben net keinders hé!

Afbeelding

Toch waren we nog niet uitgevaren die dag, en spoedden ons naar sluis 16, wat een genot zo’n marifoon, de hefdeur ging al open toen we er voor kwamen en schoten rap door de sluis.
Te Loozen was er een spits voor ons in de sluis, de Kolibrie dus maakten we even een pas op de plaats,

Afbeelding

Afbeelding

en daar het een beladen schip was waren we net op tijd nog geschut te Bocholt,waar we een vignet bekwamen van 25 euro.

Nog een paar donkere indrukken van het sluiscomplex annex krachtcentrale,


Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Een aanrader om of het voorseizoen, of nazomer te benutten voor deze vorm van toerisme, rustig op de vaarwegen, en nogal eens mooi weer, ook deze morgen, waar eerst wat plaatjes geschoten werden voor later.
Eerst even de bewegende delen soepel kijken, ofwel inspecteren.

Afbeelding

Ons bootje, wat vaart gaat maken,

Afbeelding

en na wat seconden,

Afbeelding

kijk en dat bedoelen we nou met wegkijken, wel zwaaien maar de weg is vooruit!

Afbeelding

Na dit intermezzo stapt tim weer aan boord en varen we naar de eerste sluis afvarig op kanaal Bocholt Herentals,waar we enkele weemoedige plaatjes schieten.

Afbeelding

Afbeelding

Maar waar ook, eenmaal in de sluis Henk de wal op gaat om een touwtje vast te zetten, terwijl de sassenier de schuiven, volgens mij zijn dit geen rinketten meer, open doet, en Henk door het snelle zakken niet meer aan boord durft, dus die pikken we beneden de sluis weer op.

Afbeelding


Afbeelding

Het was opnieuw een “stralende “reis deze dag met een gouden randje,en voeren voor de Blauwe Kei stuurboord uit de oude Kempen in, wat voor mij onbekend terrein was.

Afbeelding

We kwamen de spits Kolibrie ook nog tegen, die daags ervoor juist voor ons geladen was opgeschut te Bocholt, thans leeg weerom, eigenlijk voelde ik me een erg luie vent ten opzichte van hem, zie je wel dat het niet meevalt, van beroeps naar recreatief!

Maar ach, door deze plaatjes, daar kruip ik iedere keer weer helemaal in, vergeet je de
“wroeging “,

Afbeelding

en voeren we naar Turnhout,en vonden nog net een plekje in de kom.

Afbeelding

We strekten onze benen in dit voormalige zo aan de scheepvaart gerelateerde stadje, en genoten van een toch al wat dreigende avondschemering.

Afbeelding

Het is voor ons ongewoon, als we de andere dag richting Schoten de sluizen zo kort achter elkaar tegen komen, maar ja, we zijn ook geen Frankrijk vaarders maar toch weer mooi weer.

Afbeelding

Afbeelding

Met een paar lekkere boutjes op de schanskorven,

Afbeelding

en nog een brug,

Afbeelding

hé het weer slaat om geloof ik, de wolken pakken zich samen, en weer een sluis,en gaat Tim een stukje wandelen? nou hij wil volgend jaar Narrowboten over de Caenhil dus is dit een niet te vergelijken voorproefje.

Afbeelding

We hadden wat spanningsverlies, en de accu’s waren toch goed in orde dus, bij de bouwmarkt te Schoten schafte ik een spanningsmeter aan om te trachten “het lek “op te sporen.

Afbeelding

Ook de weergoden lieten zich niet onbetuigd en vloeide rijkelijk het hemelwater over de boot en de dingen er omheen.

Afbeelding

Donderdag, het kanaal Dessel-Schoten afgevaren, en in het Staatsburgerdok dacht ik contant doorvaartgeld te kunnen betalen, kan je zien hoe stil ik ben blijven staan, wel nog even naar boven het voormalig betaalkantoor in.
Het bleek niet helemaal voor niets want na doorvragen bleek de Anna uit Vlaardingen met Schipper Willem als eigenaar nog vrolijk in het actieve bestand van de haven van Antwerpen te staan.
Na deze correctie, de Anna was in ’95 verkocht, en in 2000 trof zij het bij Treffers op de sloophelling te Haarlem, dus, zonder iemand voor het hoofd te stoten, wellicht pas ik beter in Vlaanderen!
Jullie hadden nog wat te goed omtrent de watertank, eigenlijk vergeet ik liever die episode, maar, tot leering ende vermaeck!
Hier was water te verkrijgen, en nog wel voor nop, dus de slang opgezocht en laat ik nu ook nog de juiste koppeling bezitten dus: slang er in en laden.
De tank was al over de helft vol toen, er iets met een doffe plof barstte en, je raad het al, een grote scheur in het achterste deksel, het water tappunt was niet voor doe het zelf tankjes geschikt en de ontluchting was hooguit 10 mm dus je kon er op wachten.
Nadat we alles weer weggepompt hadden en aangedweild, voeren we met enigszins gemengde gevoelens weg, op naar de Kreekraksluizen,

Afbeelding

waar we in de bakboord sluis mee konden

Afbeelding

Wat ben je dan een mens met een notendopje, en heb ik enigszins begrip voor de professionele binnenvaart, die vaak extra uit moet kijken, dus ook in sluizen, en zien je toch heel snel over het hoofd, afgezien van de kwetsbaarheid, waar menig watersporter zich niet van bewust is.
Verder over het Schelde Rijnkanaal voeren we via het Heense sas over de Steenbergsevliet naar Steenbergen, en na inspectie van de schade aan de watertank, maakten we een noodreparatie met ducktape wat sterk genoeg bleek om 150 liter water vast te houden.

Afbeelding

Henk en ik trokken huiswaarts, en Tim met zijn vriendin maakten de reis af, dus met deze sfeervolle foto sluit ik deze vakantie weer af.

Afbeelding

Henk, die ook een recreatie vaartuig bezat, verkoopt zijn Bloklandkruiser aan een Belgische inwoner, uit Mechelen en heeft bij de koop afgesproken het schip te leveren in het Willemsdok te Antwerpen.
Een foto uit de verzameling van Hendrik, van 2005.

Afbeelding

Wij zullen dan samen met de nieuwe eigenaar naar Mechelen varen, en brengen zij ons weer naar huis.
Op 20 oktober gaan we met de Moks-Alesie, wat betekend gemengde rijst, op weg naar Antwerpen, na de reis wat voorbereid met een marifoon uit mijn collectie.
De reis ging via Nieuwe Merwede, Hollands Diep, en we melden ons, althans dat wilden we doen voor de Volkeraksluizen, maar even liet de mechanische zender voorkeur knop ons in de steek.
Gelukkig was het een Sailor RT 144 zodat het met wat technisch inzicht te verhelpen was, het nylon tandwiel dat zich onder de kanaal keuzeknop bevind, was gebarsten,en daardoor draaide het asje loos in het nylon tandradje.
Ik heb dit eenvoudig verholpen door het baardje, wat gelukkig boven het wieltje uitstak weer samen te drukken, en fixeren met een tie wrap, tot op heden een goede oplossing.
Wat een opluchting om weer verbinding te kunnen maken met de buitenwereld, en zo meldden we ons voor de sluis, ons werd meegedeeld dat we in de bakboordsluis konden afmeren daar het jachtgebeuren al winterhard was.
Nadat we de Kreekraksluizen gepasseerd waren, meldden we ons via de marifoon bij HCA en voeren rechtstreeks naar de jachthaven van Antwerpen, waar we doorvaart/havengeld betaalden.
De andere dag lagen we om 08.00 startgereed met de nieuwe eigenaars en voeren later met de vloed naar Mechelen, door miscommunicatie van de nieuwe eigenaar met de yachtclub Mechelen zijn we weer snel teruggevaren naar het Zennegat waar we nog net op hoog water konden schutten en meerden de boot af boven de sluis.
Daar stond de auto gereed die ons, Henk en ikke terug naar onze woonstede bracht, al met al deze drukke dagen weer spanning en avontuur in 2006.
Er lag nog een watertank op reparatie te wachten, en hadden “werkoverleg “met diverse instanties over het repareren van de Vrijbuiter wat ik, daar ik ook niet piepjong bleef niet voor me uit kon blijven schuiven.
Zo kwam er een rustperiode en nemen we afscheid van 2006.
Groet, Willem.
Laatst gewijzigd door schipper-willem op vr dec 09, 2011 11:15 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
Tim76
Berichten: 48
Lid geworden op: di mei 25, 2010 5:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door Tim76 »

Nogmaals excuses voor het opblazen van de watertank :oops:
Het was een 'bonk' alsof er iets tegen het achterschip bonkte. We lagen daar ook lekker te slingeren, alles komt voorbij jakkeren, geen fijne plek (meer). En de kraan kende twee standen: helemaal open en helemaal dicht, met zo'n electrisch ventiel ertussen :(
Tip voor diegenen die daar ook wensen water te laden: een oude afsluiter met passende koppeling tussen watertappunt en slang! :idea: Kan je zelf doseren, die klep merkt daar niks van :wink:

Groeten van Tim!
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Zo zijn we in het jaar 2007 gekomen, en gaan we bij zwager en schoonzus aan de slag, die na jaren wachten, en een aantal keren nul op rekest, toch eindelijk hun droom zien verwezenlijkt in de verbouw van een voormalige varkensstal, paardenstal, en garage tot woonhuis.
Het was een flinke verbouwing, waaraan de laatste hand moest worden gelegd, dus verfden
we er lustig op los, zodat we ineens in april zaten, en plannen maakten om met vakantie te gaan.
Het zou niet zomaar zijn, maar er werden echt snode plannen gemaakt, om naar Engeland te gaan, met twee auto’s en een tent, met de nodige toeters en bellen, samen met dochter en vriend.
Op 6 mei was het dan zover, om 04.30 vertrekken we naar Bologne sur Mer, we hadden voor een paar centen een overtocht geboekt bij Speed Ferry, en gingen om 10.00 scheep naar Dover waar we nog geen anderhalf uur later aankwamen.
We bleven twee nachten op een natuurcamping, en koersten de andere dag naar Watermouth, waar het regende en flink waaide, de hele vakantie daar en tussen de buien gewandeld van Watermouth naar Porlock in vijf etappes, indrukwekkend en mooi, te vinden op Google.
Een wat mindere anekdote is, dat er in het voorjaar een vissersscheepje in de haven van Watermouth, waar wij, met onze tent neergestreken waren, op een rotswand gesmeten was, en ernstig beschadigd,

Afbeelding

volgens een site op internet, bleek het te gaan om toch wel een bekende verschijning in dat vissersgebeuren.
Als je googled op Our Unity, kom je waarschijnlijk op de historie van dat schip, er waren toch nog plannen om het schip weer in oude luister te herstellen, en we zagen daar de voorbereidingen van, door het schip met hoog water op een toegankelijkere plaats te brengen.

Afbeelding

Het ander jaar, als we weer daarheen gaan, is het helaas anders afgelopen met het schip,en was het voor de eigenaar vechten tegen de rotskaai, waarna het op een dieplader naar de sloop is gegaan.
Nog twee plaatjes eigenlijk te mooi om niet te plaatsen, jammer dat je niet kan proeven, ruiken, en horen.

Afbeelding

Afbeelding

Na erg veel impressies huiswaarts, en even wennen aan rechts rijden naar het werk, wat weer op ons wacht, er is een keuken besteld en, samen met dochterlief, heb ik die geplaatst, dus was ik in combinatie met het brug en sluiswachter gebeuren, aardig druk tot september.
In de agenda staat weer alleen Vak. van 31 augustus tot 21 september helaas GÉÉN journaal, wat ben ik toch slordig geweest, maar ja ik wist niet van het bestaan van Scheepspraet, laat staan dat ik mijn herinneringen daarop zou vermelden.
De analen vermelden 17 september varen?, dus zal ik ruim de tijd gehad hebben om de boel in orde te brengen voor de wel korte vaartocht, want op zaterdag 22 september, mag ik in een middagdienst weer aan de bak.
Op maandag vertrekken we vroeg, en de route loopt over Merwede, Noord, Nwe.Maas, Hollandse IJssel, Gouwe, Aarkanaal, en schutten aan de Tolhuis sluis, en na de Amstel slaan we net voor Uithoorn, meer dan rechtsaf de Kromme Mijdrecht in,en rusten op het remmingwerk in de mondig over stuurboord.
Jullie hebben dat natuurlijk nooit! ik heb daar en foto’s gemaakt en gezien maar op één of andere duistere manier is de serie zoek, en vind ik nog 2 gescande afbeeldingen op het scherm, zo mogelijk plak ik ze er later nog wel tussen.
Ook Henk waar ik vandaag nog navraag deed heeft gezorgd voor de “koersbepaling “maar is naarstig op zoek naar ontbrekende stukken voor het verhaal.
Het vermoeden bestaat dat we na de reis zo druk met de “Grote Verbouwing “aan de slag zijn gegaan dat deze vaartocht op onze harde schijf is gewist, maar komen er flarden boven zal ik daar later op terugkomen.
Dinsdag dreven we van de remming los en opnieuw zal het een betoverend stukje vaarwater geweest zijn, het verveelt nooit, en voeren net voor het Woerdens Verlaat bakboord uit door de Westveense brug, de Heinoomsvaart in.
Het reisdoel was ditmaal een rondje door de Ronde Venen, en voeren door de Oudhuizer sluis, en zakten zo de polder in.
Je moet hier beslist geen haast hebben, daar is het ook veel te pittoresk voor, en voeren onder een vaste brug door met een hoogte van 24 dm de Wilnisse Zuwe verder af om met een haakse bocht naar stuurboord de smalte in om te wachten tot de brugwachter gereed was om ons door te laten.
Het was een hefbrug met ook een onderdoorvaarthoogte van 24 dm bij 42 dm breed, maar het lijkt, waarschijnlijk door de begroeiing maar net breed genoeg voor de Vrijbuiter.
Na de brugpassage komen we op de Ringvaart van Groot Mijdrecht, en meren iets naar stuurboord, net voor de nieuwe Groot Mijdrecht brug af, even voor de voormalige doorbraak.

Afbeelding

Afbeelding

Indrukwekkend was de situatie waar eerder de doorbraak had plaatsgevonden, en een soort van herdenken, was in de vorm van een fotosessie en plaquette op dat punt aanwezig.
Uiteraard gingen we even het dorp in en kochten daar enige leeftocht voor bij de koffie en het diner, liepen over de andere kant weer terug, en hadden een genoeglijke avond, met het bestuderen van de vaarweg voor morgen, en een goed boek, daar we eigenlijk vrijdag al weer thuis willen zijn.
Nadat we de aandrijvingen weer aan een routineblik hadden onderworpen, maakten we op woensdag de trossen weer los, en voeren naar Mijdrecht, via de Ringvaart van Groot Mijdrecht waar we wel wat geduld moesten bewaren, aleer de bruggen voor ons open gingen.
Linksaf de Kerkvaart in, weer heel smal maar erg leuk, echt een avontuur als je daar voor het eerst vaart, eerst vooral het zoeken op de kaart, waar kan ik varen met de Vrijbuiter, en dan kom je om een bochtje en denk je , kan ik daar wel door!.
We zijn nog niet één keer klem gevaren, maar je probeert het natuurlijk wel uit, en als je dan via de kaart ziet, dat je daar niet kan komen, bespeur je bij jezelf toch enige teleurstelling.
Het werd een prachtige tocht, eerst door de kerkvaart, waar je tussen de koeien door gaat, naar de Pondskoekersluis, ( het zal wel even geduurd hebben voor die koek was weggeslikt) waar we opschutten de polder weer uit, en stuurboord uit gingen naar de Amstel.
Het is altijd weer indrukwekkend om langs Uithoorn, en dan door de grote slinger in deze rivier te varen, “De Amstel“, lage dijken waardoor je zelfs met geringe hoogte de verre horizon af kan speuren.
Ook de pont niet te vergeten, en we waren zo vol van de vergezichten dat we vergaten om de Oude Waver in te gaan, en na een kilometer we ons afvroegen wat er fout was gegaan.
Terug… en na wat meer oplettendheid koersten we tussen het halfwerk van de Oude Waver door, er stond een behoorlijk windje, en daar je hoog boven het landschap uit torende, bleef het alert varen, zeker als je met de zelfbedieningsbrugjes moest stoppen, en door de brug weer op je maat moest wachten.
Er was een grote wens, een boegschroefje voor de Vrijbuiter, en dat was in dit geval zeker niet ongegrond, zo voeren we door Hollands dreven, als je het ziet kan je niet anders beamen, naar de Voetangelbrug.
De reis liep verder over de Bullewijk, een naam, die aan bullebakken doet denken,waar we onze kinderen mee “opvoeden”om bij het water vandaan te blijven.
Zo kwamen we te Ouderkerk aan de Amstel, waar we de nacht doorbrachten, en patat met mayonaise op het menu stond voor het diner.
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt, zal er weer snel worden losgegooid om via de Amstel en de Gaasp naar Driemond te varen, het A.R. oversteken, en weer via Weesp en de Vecht te varen.
Daar we vrijdagavond toch weer op onze thuisbasis wilden arriveren, besloten we via de doorsteek onder de Opburensebrug door het laatste stuk Amsterdam Rijnkanaal te bevaren.
Het bleek dat ook daar een tijdelijke stremming was, door het transport voor een nieuwe overspanning over voornoemd kanaal, maar de brug was al snel afgemeerd, en het oponthoud was voor ons tot 10 minuten gereduceerd.
Nadat we door de Zuidersluis te Jutphaas waren geschut, meerden we net door dit kunstwerk aan, en na het wat verlate diner, gingen we aldaar bij een familielid mijnerzijds op visite.
De bekende vrijdagse rit kunnen jullie nu wel dromen,Koninginnesluis, oversteken Lek,
Merwedekanaal bezuiden de Lek, Linge, Kanaal van Steenenhoek en thuis aan’t steiger.
Op zaterdag mocht ik weer gaan werken, het lukt ook niet altijd om die dag vrij te krijgen, maar je weet het meestal vroeg genoeg, en kan je er rekening mee houden.

28 September ben ik begonnen om de betimmering in de slaapkamer te demonteren, wat ik met veel voorzichtigheid wilde doen, want indien het mogelijk zou zijn, zou ik dat terug kunnen plaatsen, daar dat gedeelte nog uit 1965 stamt, en nog heel mooi oogde.
Ook schafte ik twee 2e hands kleden aan om de bovenbouw in te pakken tegen las, brand en slijpspetters, en op 5 oktober voeren we, Henk en ik door de Langebrug te Gorinchem naar Heukelum waar we uit het water werden getakeld, met nog één keer, voor het latere vergelijk, het voorschip van de Vrijbuiter:

Afbeelding
en machteloos in de kraan:

Afbeelding

Afbeelding

en naar de reparatieplaats:

Afbeelding
en op de plaats rust.

Afbeelding

We gaan verder met slopen van het interieur van de kajuit, op de plafonds na, is toch later de zij rond de ramen ook gesloopt we dachten eerst, dat nog te behouden, maar…als je toch bezig bent.
Nu het slopen is begonnen slaat de twijfel toe, waar begin ik aan, en ik kan ook niet meer terug, dus een heel raar idee komt over je, en het is nu zaak om door te pakken.
Gelukkig komt neef Henk minimaal twee keer in de week mee,om te werken en, mij mentaal te ondersteunen, enkele impressies van de toch wel desolate toestand.
De slaapkamer die gelukkig niet verder gesloopt hoefde te worden:

Afbeelding

Het kajuit sloop gebeuren:

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

En….het laatste stukje:

Afbeelding

Waarna de verrassing compleet was, onze voorgangers hadden al heel veel geplakt enz.:

Afbeelding

Dit is dan de buitenkant:

Afbeelding

en al wat eerder kleur en plakwerk door mij uitgevoerd:

Afbeelding

Op 22 oktober zijn we met doorslijpschijven aan de gang gegaan, en het resultaat is hier te zien, “deze reportage kan schokkende beelden bevatten“ dus wees gewaarschuwd!
Half klaar met uitslijpen rotte plekken, en boeisel stuurboord:

Afbeelding

Slijpen bakboord:

Afbeelding

Afbeelding

Zie, het schitterende eind resultaat!
Afbeelding


Afbeelding

Afbeelding

Het grove slijpwerk was gedaan, en het laatste, het stukje stafsteven was eraf op 01-11-2007.
Tot zover, ik weet dat ik jullie nu met erg veel foto’s bombardeer, als het te veel is, corrigeer me, maar als ik de overige sites bekijk, is hier ook veel interesse voor.
Groeten, Willem.
P.S.
Er staat in de agenda heel positief dat we in 2008 in week 15 weer te water zouden gaan, maar in de loop van het verhaal zal wel blijken dat deze streeftijd toch anders uit zou pakken.
Maar ja, wat wist ik eigenlijk van ijzerwerk, ik had wel eens wat “gebroddeld, maar tot serieus werk was het nooit gekomen, al had ik goede back up van zoon Tim, die in die wereld thuis was, als voormalig ijzerwerker, aan een gerenommeerde scheepswerf.
Laatst gewijzigd door schipper-willem op do dec 29, 2011 9:18 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
Gebruikersavatar
sailor wim
Berichten: 2661
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 11:53 pm
Locatie: Den Haag

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door sailor wim »

Hoi Willem,
Een mooi begin in Engeland maar een treurig eind voor de Vrijbuiter in dit verslag :(
En wacht niet te lang met het vervolg, ik zie de vliegroest al op de slijpnaden slaan :wink:
Gr WIm.
Als iedereen bezig is om gezien te worden, wie kijkt er dan nog?
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Wim, even aan het pezen geweest, alleen vindt mijn vrouw dat niet alles, jij begrijp? dus voor deze keer, een lange haal en ik hoop dat jullie er even mee van de straat zijn!

Er moet tussendoor ook nog bij de baas gewerkt worden, maar dat was eigenlijk juist de uitdaging, en in de continu heb je gelukkig vaak vrije dagen.
Wel ben ik heel consequent geweest, en maar weinig keren laten versloffen, ik weet uit ervaring dat het karwei dan vaak half af blijft liggen, en daar was ik wel bang voor.
Op 2 november heb ik het stukje stafsteven wat er nog bovenuit stak, afgeslepen, ten eerste voor de maat, en ook kon ik nog een paar rotte plekjes uit het dek voor in het puntje slijpen.
Ook de “doos” de verhoging voor de ankerlier, daar had ik al twee voorste hoeken afgeslepen, het was daar voorin altijd een vergaarputje van vuil en bladeren, is dus afgeschuind wat je later op de foto, na de tewaterlating wel zal zien.
Helaas zat er onder de bakboord bolder zoveel roest, dat ik er doorheen sloeg, dus wachtte dat na uitslijpen, ook op een nieuw stukje dek, al met al kom je van alles tegen.
Over bakboord was ook een stuk land, de overlapping van twee platen, tussen het klinkwerk weggerot, later is er nog een stukje lager uitgeslepen, om zeker te zijn van kwaliteit dat was op een van de vorige foto ‘s al te zien.
Via via, kreeg ik een nieuw stuk stafsteven, maar ik wilde de platen goed aan laten sluiten, dus heb ik aan de achterzijde een stuk rond van 160 mm gelast en zo kwam op 8 november het eerste zichtwerk in beeld, met het lassen van het “bovendekse“ stuk steven.
Je moet ergens beginnen, soms is zoiets wel eng, maar op 9 november, na het mallen met hardboard, heeft Tim de eerste plaat afgeschreven, uitgesneden, en aan stuurboord op de Vrijbuiter geplaatst, mij stond duidelijk voor ogen hoe het zou moeten worden, het prille begin, op 21 november:

Afbeelding

Er was toen in ieder geval een basis waarop je verder kan, we hadden een mal dus draaiden we die om en probeerden het zelfde aan de bakboordkant.
Het behoefde geen betoog dat er verschillen waren, en na wat schaven en zagen konden we toch de hardboardplaat benutten, en zo schreef ik voor het eerst een mal uit op een plaat.
De lijn centerde ik, zodat je een juiste richting had voor het branden, anders brand je het er zo af, na een paar keer diep ademhalen begon ik aan het snijden, het zal wel wat meer energie kosten, dan wanneer een vakman het zou doen, maar het kwam allemaal goed.
13 November hebben Henk en ik de bakboord plaat na drie verwoede pogingen, eindelijk pas gekregen aan de steven en aan de zij, een heel gepruts, maar als het niet goed komt is het voor altijd verminkt.
De twee daaropvolgende dagen alleen doorgebracht met mallen,en hardboard uitsnijden, op maat maken, een paar steuntjes in het gangboord (gehecht) en met lijmklemmetjes vast gezet.
Niet ieder detail is op de foto‘s gezet, deze zijn van 28 november, als een wonder lukte vooral die onderste smalle strook, want als je hem zag leek het juist verkeerd om met de zeeg, en we werkten met kegplaten en stalen keggen, het materiaal is 4 mm:

Afbeelding

Afbeelding

Apetrots waren we, dat het tot zover goed ging, we waren uiteindelijk maar leken, doordat je natuurlijk geen drukpers had moest je het in kleinere stukjes doen, wat dan wel weer het voordeel had, dat je veel alleen kon werken.
Je zette dan eerst de kegplaten op de juiste hoogte, twee stuks zodat de plaat daar in kan staan,
en hecht je nadat alles klopt, eerst op bovenkant gangboord.
Met de kegplaten, net hoe het uitkomt aan één kant beginnen en voeg je het zo naar de andere kant maar soms moest je vanuit het midden naar weerskanten, en paste het niet helemaal, kon ik dat met de slijper wel goed krijgen.
Steeds gingen we met het rolsteiger een eind van de boot af, en keken dan op waterlijn hoogte, hoe het stond, je hebt namelijk geen idee, hoe lelijk het van dichtbij van onderen is, en een schip is soms net een schilderij, van afstand bekijken!
Zo gaan de dagen in een sneltreinvaart, eerst om 05.00 uur naar je werk, waar je dan incl. reistijd weer om15.45 uur thuis komt snel omkleden, 20 min naar Heukelom en rap spullen pakken en verder hobbyen.
De middagdienst was wel was comfortabeler, dan kon je net rond vroege schemer de deur uit en kon je daar zijn tot 11.45 uur, daarin was ik wel en nog consequent, op tijd naar je werk, want je collega moest niet de dupe worden van mijn hobby.
Op 10 december zijn Henk en ik even zo’n 200 kilometer de pad op geweest voor een Vetus boegschroefje van 4,4 pk, compleet met tunnelbuis, en elektrische accessoires, dus wellicht een mooi kerstcadeau, en een wens die in vervulling zal gaan.
Ineens heb ik nu twee foto’s van 28 december, en is de ruwe stuurboord kant overijzert, d w z gehecht, veel werk is er aan vooraf gegaan, en ik besef dat het niet geklaard wordt in de resterende 15 weken.
Er zat ook nogal wat werk aan het achterschip waar ik ook een heel stuk profiel weg moest slijpen, wilde ik niet nog breder worden dan het middenschip, en, stom ik had de uitlaatslang niet weggehaald, die zat over het ontluchtingspijpje van de gaskist.
Ik moest dat ook netjes er omheen lassen , en dat werd voor die slang natuurlijk veel te heet, en druk buiten doende, de dikke rook kwam al uit de stuurhut, maar kon gelukkig met een kannetje water, de brand blussen.
Wel stikte ik bijna van die vieze rubber brandlucht, echt giftig spul, een geluk bij een ongeluk, de slang was al aardig ingedroogd dus werd deze in 2009 niet voor niets vernieuwd.
Zo zaten we zomaar tegen 2008 aan met de laatste impressies, al met al een arbeidzaam jaartje:

Afbeelding

Afbeelding

We arriveren in 2008 en gaan gestaag door, ik heb een dure rekening betaald, een nieuwe slangenset en revisie van de brander, met één pit voor acetyleen, en één voor propaan gas.
Als je niet in die wereld thuis ben is het als particulier toch wel aan de maat, maar je kan niet spotten met dat soort materiaal, en je moet je eigen toch niet voorstellen, dat er iets fout gaat met ondeugdelijk materiaal.
4 januari, staan we al weer, Henk en mij op de bühne en hechten, en duwen, en slaan we de stuurboord achterste plaat in de juiste vorm, die ik alleen met een kettingtakel, en platenklem, met veel duw en trekwerk op 28 december er in had gewurmd.
Het wilde niet op slag en stoot lukken, zodat we 10 januari verder gingen en na wat geweld met de kettingtakel door de stuurhut heen,wie niet sterk is……. lukte het de achterwang wat naar binnen te trekken, zodat het binnen de zij viel.
Er zijn altijd dingen die je blijf zien, ook dit is een, als je het weet gevalletje, het is hobby hé.
11 januari startte ik met het mallen op hardboard, centreren op de plaat, en uitgesneden, dus gaat het nu van achter naar voor, met de platen aanbrengen, wel ben ik nu zo wijs om de plaat, die over stuurboord nogal groot was uitgevallen, zo van lange halen snel thuis in tweeën te maken wat heel wat handiger is. voor het gemak zie ik deze twee als één plaat en na veel getob is dat pas afgerond op 25 januari, met de verering van een bezoek aan de huisartsenpost, en een dag later aan de oogarts.
Ook de weergoden hebben deze maand parten gespeeld en zo ben ik met neef Henk 29 januari aan plaat twee begonnen, nog een keer eraf en later goed gekregen, het leek wel zo makkelijk als het aan de andere kant ging, zo stroef gaat het hier, maar nu moet je het zelfde worden als stuurboord, dat zal de moeilijkheidsgraad wel zijn, met de zelfde zeeg, dus meten..meten enz.
Na de storm van 31 januari 1/02 de dekkleden weer gefatsoeneerd en de volgende plaat naar voren uitgemalt en gecenterd, het is aan deze kant veel moeilijker om de zichtlijn te bepalen, ik kan niet uit de voeten met het rolsteiger, zodat er zij het minimaal, toch verschil is tussen stuurboord en bakboord, daar ik de boeisel hoogte vanuit het gangboord meet.
5/02 Ga ik met het laatste restje zuurstof de 4e plaat te lijf en kom op 75 cm waarna ik me niet laat kennen en de rest uitslijpt, en de andere dag na het werk nieuwe zuurstof haalt bij v/d Wees in Dordrecht.
Dit alles om een indruk te geven wat er allemaal komt kijken, om je boot te verbouwen ik schrijf lang niet alles op, maar ingewijden zoals Nico begrijpen dit maar al tegoed.
We moesten nu het gat over bakboord, eerst dichtmaken want de nieuwe boeisel plaat kwam er overheen dus op 8/02 zat die er ook in gehecht.
Na wat thuis klussen nog even naar Heukelum op 15/02 en plaat opgemeten en op kegplaten geschoven, dus weer voor z’n werk voor montage, ik zal het deze dagen even alleen moeten doen want neef Henk, die altijd twee dagen in de week present is zal deze dagen verhuizen.
Het wilde met de plaat niet vlotten, en is wel drie keer los geslepen eer dat ding goed voor z’n werk zat, al met al een echt gepruts, ook de achterwang is toen bij gebracht.
Het is straks goed te zien op de foto’s maar ik wil het graag op volgorde plaatsen dus, soms moet je rigoureuze maatregelen nemen om een plaat in de juiste vorm te krijgen en moet je in of doorslijpen om het beoogde resultaat te verkrijgen.
13 Maart hak ik beton uit het voorste puntje in de Vrijbuiter, om plaats te geven aan de in te bouwen tunnelbuis voor de boegschroef.
Ook komt in deze dagen een gereviseerd roer asje met flensjes,het ene gelast zo kort mogelijk op het roer, het oude was van de bouten los gekomen en had de gaten uitgelubberd.


Afbeelding

Het word opnieuw een week van los slijpen en vast lassen en een boeisel profiel aanbrengen, één en een kwart pijp bovenop de boeisel platen wat eindelijk wat meer afwerking laat zien. Maar eerst nog even het resultaat van afzien op 29/03:

Afbeelding


Afbeelding

Na vele hobbels vinden wij het een geslaagd resultaat, en lijkt het wel een luxe motor van voren, hoewel de afmeting ook wel doet denken aan de Westlandse dreven uit de 20er jaren.
Alles nog gehecht en onaf:
Afbeelding


Afbeelding
van onderen is het echt niet mooi, en een legpuzzel!

Afbeelding

Maar dan, ineens heeft het smoel:

Afbeelding

We zitten dan op 17 april 2008, en Tim komt enthousiast een heel eind aflassen, maar die laspositie doet hem geen goed, en krijgt weer veel hinder van hernia, blijft een zwak punt.
Ook zitten er in het gangboord, plat tegen het boeisel strippen gelast, zeker over bakboord ter overbrugging van een openstaande naad, op het breedst wel 2cm, maar op die manier konden we het boeisel en zij, kaarsrecht maken op gangboordhoogte.
Daar ik de waterafvoerpijpjes in het gangboord een vorstrisico vond, maakte ik ook snel gaten op gangboordhoogte in het boeisel, voor waterafvoer en maakte het af met boogjes rond 8 mm, en sloopte de oude twee pijpjes en laste het geheel gelijk met dek glad zodat het regenwater veilig van boord kon stromen.
Zoals jullie zien is het model van het achterschip enigszins gewijzigd, het was een doorn in mijn oog dat het achterkajuitje uit de zeeg door de vorige eigenaar er was opgezet. Het is een compromis maar zoals je al kunt zien, valt het niet tegen, wel een heel gepuzzel, en het is goed dat je veelal maar aan één kant het scheepje bekijken, ook als je het niet weet!:


Afbeelding

Ook is in deze periode het boeisel aan het kajuitje overlapt met plaatjes krom uitgesneden en na veel passen en meten netjes afwaterend er tegenaan en op pijp gelast.
Veel klein gepruts zoals bolderkastjes maken, achteraan in het gangboord, daar is het scheepje nog breed, en de ervaring leert dat dan het schip bij afstoppen, niet zo bijtrekt dus indien mogelijk, is dat het beste, wel veel werk.
Dit is natuurlijk al veel verder in de tijd maar, ter visie, (wees maar niet bang) hiervoor zit nog een klein jaar, waaruit ik nog wat zal memoreren.

Afbeelding

Dan word ook de trapopgang weerskanten, naar het achterdek wat ruimer gemaakt, en loop je toch wat makkelijker daar langs, alles veel tijd en niet zoveel zichtwerk.
Er word, dan heb ik al vakantie een paar dagen voor we opnieuw afreizen naar Engeland nog driftig geverfd en….. eindelijk kan dan het dekzeil opgerold blijven liggen, en zie je tenminste weer een stuk schip op de wal staan.
We gaan op Kerstrecess en komen bij gezondheid weer terug in januari 2012.
Groeten, Willem.
Afbeelding
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

Aangeland in mei 2008 werd ik meegesleurd, op vakantie naar Engeland,en vertrokken 25 mei voor dag en dauw naar Boulogne /s Mer, en er is door mij geen uitgebreid verslag gemaakt.
Na de overtocht landden we te Dover, en reden rechtstreeks onder Londen langs, naar de M 4, richting Bristol, waar we niet door gingen, maar bovenlangs via de M 5 langs de kust, richting Bridgwater, waar we even ervoor rechtsaf gingen richting Minehead.
Het werd een scoutcamping, wat landinwaarts, met de naam die goed paste, Hornerwood, was onder in een donker dal, waar het op sommige stukken nog erg zompig was.
Daar bleef het niet bij, en al met al was het een natte week daar met om de dag weer wandelingen langs de kust .
De tweede week verhuisden we naar Collard Bridge, ook een scoutcamping, nabij Barnstaple waar we die omgeving opnieuw verkenden,, en veel herinneringen ophaalden.
We gingen nog even langs Ilfracombe, en ontmoetten daar de Harbourmaster dus….picture:

Afbeelding

Het grootste avontuur, wat we wel hadden willen missen, was de terugweg met pech, de auto van onze dochter had al langer een “tik “maar die stopte er echt mee en na veel telefoon overleg was er binnen een uur een hulpdienst, soort ANWB.
De goede man wilde ons graag verder helpen, maar de motor was echt overleden, en regelde voor ons een bergings auto, totaal hebben we 7 uur daar, gewacht, er was nogal wat Babylonische spraakverwarring.
De Corsa werd gestald bij de berger, volgepropt met minder kostbare spullen, en met vier man en zoveel mogelijk bagage, op naar Dover, waar we om 01.30 uur het hotel binnen rolden.
Alles kwam uiteindelijk goed, de Corsa gerepatrieerd tot voor de deur, en ik weer de nacht in op het werk op 09-07, en er werd door de verzekering voor het ongerief, een bloemetje gebracht, met excuses.
We slaan een stukje over met de journaalvoering, er is de afgelopen tijd afgelast, en lees dat we, Henk en ik op 23 juli de stuurboord railing weer herplaatst hebben.
Dat ging niet zonder slag of stoot, de situatie was nogal veranderd en er was veel buig werk nodig om de zeeg enigszins te volgen, een hele kunst, en je kan ook zien dat ik daar niet voor opgeleid ben.
Uit eerdere opmerkingen in het verhaal kon je lezen dat de Vrijbuiter niet mak in het tuig was, zeker niet met golfslag, geen meter rechtuit, dus heb ik veel nagedacht hoe dat op te lossen.
Het verlangen was er, om in wat ondieper wateren te kunnen varen, maar er zat zoals je zag 40 cm kiel onder aan de achterkant, wat terug lopend naar 25 cm dus de winst was alleen daar te halen.
Op goed geluk besloot ik slingerkielen in de kim te maken, maar wat voor afmeting, en eigenlijk geen 10 cm recht wat ga je dan allemaal overhoop halen, en daar zijn de huidplaten ook niet op berekend, de angst dat als je ergens tegenaan stoot met zo’n apparaat, met dat harde bejaarde ijzer er onder.
Toch besloot ik om het te wagen, en laste dubbele kimplaten als fundatie, voor de slinger kielen,een heel karwei, alles rond drukken met de kelderwinde, na eerst van onder te hechten.
Jullie snappen wel dat het tijdsbestek allang opgegeven was door al deze capriolen, waarin ook niet alles goed ging, soms moest er weer een stuk losgeslepen, en dan had je drie gaten gesopt op 15 cm, je zakte soms zomaar door dat ijzer heen, dus maakte je dagen mee, dat het eer achter dan vooruit ging, oude teer deed daar ook geen goed aan.
Nadat de platen afgelast waren, het was echt een van de laatste karweien, heb ik stukken hoeklijn gelast in een hoek van 45 graden om de fors uitgevallen kielen te bevestigen.
Die zijn 3.30 lang en 0,22 breed dus echt flinke jongens, zonder toe en afloop die er apart aan gepuzzeld moesten worden.

Eindelijk foto’s van september waarin we duidelijk vooruitgang waarnemen, er is een boegschroeftunnel geplaatst door een vakman, en ook zijn de aansluitingen klaar voor het
“berghout“ waar ik later op terug kom.

Afbeelding


Afbeelding


Duidelijk verder, maar nog lang niet af, het zou begin oktober worden aleer het
“onderwaterwerk “zo’n beetje aan het end was.
Ook de kiel, van 2,5 cm dik verwijderde ik al slijpende weg, half krom op een kistje,
niet de ideale pose voor zulk onaangenaam werk, bij stukjes en beetjes.
Een uit de hand gelopen hobby, dat kan je wel zeggen, als ik er nu voor zou staan, denk ik dat ik er nog wel een paar jaar zou over slapen, laat dat velen “AFSCHRIKKEN “!
Maar hier deden we het allemaal voor, het resultaat van een karwei, dat steeds verder uitgroeide,en bijna de moed in je schoenen zou laten zakken.
Te denken valt, aan het aanbrengen van de strip, boven het berghout, dat kan zeker voor en achter alleen met warmstoken, de aansluitingen waar “het berghout“ een tyleenslang van 90 rond omheen kan en hoe span je dat alles zelf uitgedacht en toegepast, maar het duurt wel dagenlang, voor zoiets echt goed en degelijk op zijn plaats zit, zo ziet dat eruit:

Afbeelding

Afbeelding

Het geheel word op zijn plaats gehouden, met voor aan de steven een ketting gelast, als je goed kijk zie je een soort van snottebelletje uit het rvs pijpje, waar dan de tyleenslang overheen geschoven werd, nadat er, een op maat gemaakte staaldraad doorheen was gehaald.
Achter had ik een 10 mm dik plaatje met een gat, haaks tegen het boeisel gelast,waar het stuk rvs pijp al op was gelast, en met een draadeind, m 20.
Aan één kant een wat afgeslepen draad, voor het passen van het sluitinkje, en aan de achterkant, een vierkant geslepen om bij het aandraaien van de moer, je het draadeind tegen kan houden, zodat het niet meedraait.
De rommel moest binnen ook behandeld worden, de lasnaden van buiten hadden hun sporen nagelaten ook onder de olietank, de watertank was al eruit voor we gingen repareren.
Daar het vaarseizoen voorbij was, had ik mooi de tijd, om op de wal de boel grondig te conserveren, en een begin te maken met binnen vetten, isoleren en betimmeren.
Gelukkig lukte het voorin, met het terugplaatsen van de oude mahonieplaten, zodat het oude karakter daar behouden is, en na een vernisbeurt vind ik het echt top!
De paar ton ballast is na de plaatsing van de elektromotor van de “bowtrust”netjes in het puntje rond accu ombouwt en met zakjes ponsdoppen klem gelegd.
Een groot rot karwei was het door en afslijpen van de raamflenzen, ook dit was tevoren niet gepland, maar wanneer kom je daar dan aan toe, als alles ingetimmerd is hoef je daar niet aan te beginnen
Dus ramen met dubbel glas in aluminium zes stuks waren al besteld en daar kon de flens niet meer bij, hier een impressie:


Afbeelding

Dan is de vloer al gelegd,met aanpassingen zodat het aan de zijkant binnen hoeklijn past aan weerskanten en alles waterpas waarvoor we de boot ook zo hadden gepositioneerd.


Afbeelding

De lasnaden van de steunplaat voor de slingerkielen waren wel goed gelast en gecontroleerd met gasolie, maar voor alle zekerheid heb ik aan de binnenkant twee componenten lijm gegoten, gesmeerd.
Ook nog een staartje oude dikke koolteer die je eerst warm moest maken deed opgeld, zoiets als de naden dicht breeuwen, ik vertrouwde de vaste koers van het scheepje niet, dus butterde ik nog een zwaar stuk van de kiel, als loefbijter aan de voorsteven.

Afbeelding

Ook de toiletruimte achterin werd weer betimmerd veelal met de platen die eruit kwamen zodat ook die lastige punt achteraf nog mee viel, wel kastjes gemaakt naast de gasbun, wat eerst niet was benut:

Afbeelding

Afbeelding

Dit alles in vogelvlucht, ik word weer moe nu ik dit alles memoreert, maar het is inmiddels 2009 en word het schilderwerk onderhanden genomen:

Afbeelding

Afbeelding

Ja… en met 5 kilo 2 componenten plamuur bij de overgang van oud naar nieuw ijzer:

Afbeelding

Afbeelding

En na het kajuit dek afsteken werd dat ook grijs, na het maken van de doorvoer van de kachelpijp, twee componenten epoxy primer, dat scheelt nog al wat in onderhoud, wel komt er na de tweede laag nog eens vijf kilo epoxy plamuur op het roefdek:

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Tot de volgende inclusief proefvaart,
Groet, Willem.
Laatst gewijzigd door schipper-willem op zo jan 15, 2012 5:44 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding
Gebruikersavatar
sailor wim
Berichten: 2661
Lid geworden op: vr nov 30, 2007 11:53 pm
Locatie: Den Haag

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door sailor wim »

Hoi Willem,
Je hebt veel nagedacht, gewikt en gewogen en natuurlijk "gebutterd".
Maar het resultaat word voor mij steeds duidelijker.
En je einddoel is natuurlijk de romantiek van het reizen, van het achterlaten van alles en gewoon gáán.
Gr Wim.
Als iedereen bezig is om gezien te worden, wie kijkt er dan nog?
schipper-willem
Berichten: 626
Lid geworden op: do aug 04, 2011 3:51 pm

Re: van beroeps naar recreatief

Bericht door schipper-willem »

De verte roept, de titel van een boek, maar waarvoor niet, alleen is het de laatste jaren nogal kostbaar, om langer als een week de motor te laten draaien.
Oliemaatschappijen hebben helaas de troef in handen en kopen goedkoop in, maar de verkoop gaat ondanks de voorraad om iedere klapscheet omhoog, of het de dollar is die omhoog gaat, of de straat van Hormoes word bedreigd met een blokkade, of de euro stijgt, overal is de winst te halen, mede over de rug van jou en mij.
Maar........ ik heb geduld! in Nigeria is de brandstof nu subsidieloos, en betalen ze nu ineens van 0,30 nu 0,70 eurocent de liter, dat zou voor ons nog te doen zijn, wij betalen het dubbele.
Groeten, Willem.
Afbeelding
Plaats reactie