van beroeps naar recreatief

[popeye]

Deze bedoel je?

Groet, Jack.

[schipper-willem]

En wat is er dan mooier om op zo’n omfloerste dag de Rupel op te varen, het stukje onbekendheid tegemoet, niet de spoorbrug, daar kwam ik in 1974 al onderdoor met een reisje sojameel voor Leuven.
Als je heel summier nog wat naslagwerk hebt uit die tijd, blijkt dat we rond 10 augustus er passeerden, in mijn herinnering was het tegen het weekend en hadden we een bijzonder zwaar onweer op zondag.
Hier de spoorbrug:




Al snel volgt de verkeersbrug, waar je even goed voor moet komen, dus opletten voor stroming:



Inmiddels heb ik me aangemeld via de Marifoon voor een schutting door het sas Klein Willebroek en heb de boot net boven het ponton van het veer gedraaid de kop instroom, zowat dwars van de sluis:



Dit bedoel ik met het onbekende, toen ik daar voor het laatst langs voer, ik schat 1990 leeg van een reis aluminium van de zaad in Duffel, was het hier nog een vervallen hut.
Nu echter,ik was er bijna voorbij gevaren is het een mooi opgeknapt geheel:



Het verleden herleeft enigszins in het oude brughoofd met een tank, er zal veel gevochten zijn, bruggen waren strategisch geliefde plaatsen om eens een robbertje te vechten.
Goed dat het verleden zich op deze manier ook nog in het heden manifesteerd:



En met de nodige stuurmanskunst zonder foto uiteraard ben ik het sas ingevaren, en kwam toch weer een beetje in ik vermoed de twintiger jaren van de vorig eeuw.
Ja, en toen werd er naar het vaarvignet gevraagd, en dat had ik niet, daar ik rechtstreeks van Antwerpen gekomen was, je snapt het wel, Zaterdag dus ook niet op kantoor Willebroek te bekomen.
Schipper, zie het bij het eerstvolgend sas te verkrijgen, soms is het varen een jongensboek, waar ik dan zelf in figureren mag de hef van Willebroek:



Zo zijn we dan op het Zeekanaal van Brussel beland.

[schipper-willem]

Het is wel erg rustig vandaag net voor de Pinksteren en vinden de Jelty, een voormalig schip van bevrachtingskantoor Twente Rijn onder sluis Zemst.



We hebben nog even te wachten, om 10.30 uur waren we gemeld, en een kwartier later kwam er ook nog een tanker wachten onder de sluis.
Om een lang verhaal kort te maken waren we pas om 11.45 uur boven de sluis.
Op een enkele opmerkelijke foto na zal ik jullie de hele fotosessie besparen, ik zou haast wat lezingen moeten organiseren in den lande om alles uit te leggen met de nodige zwierigheid.
In ieder geval is het geen saaie wallekant vet zoveel verscheidenheid aan voormalige vrachtvaarders nu in gebruik als woonobject:



En dit kom je ook meerdere keren tegen, een vervallen gebouw, alhoewel, een nieuw dak en het zou zomaar nog eens zolang kunnen blijven staan:



Hier de brug in de Vuurkruisenlaan:



Op 22 mei 1981 neem ik een reis van 304 ton tarwe aan voor Vilvoorde, en moet lossen bij Moulin Trois Fontaine, wat zich laat zien in de volgende foto.
Juist deze losplaats is me bij gebleven daar wij op Hemelvaartsdag daar geladen afgemeerd lagen, en er een toeristisch stoomtreintje meerdere keren ons op een fluitsignaal trakteerde,
en Tim, onze oudste van toen 5 jaar het reddingsvest fluitje presenteerde.
Alleen wat is er nog over dan een gebouw dat misschien nu helemaal verdwenen is, of op zo’n nominatie staat:



De volgende foto geeft aan mij weer een stukje herinnering, kunstmestfabriek Marly, nu een meubelparadijs.
Op 3 juni nam ik een reis kalkammonsalpeter aan van deze laadplaats naar Dronrijp Fr.



Als ik in dat reizenboek verder blader kom ik steeds meer plaatsen tegen waar je zo maar een streep door kan halen voor de beroepsvaart, vaak is het onder druk van milieu toestanden.
Groeten, Willem.

[schipper-willem]

De planning was eigenlijk om af te meren bij de BRYC te Brussel, maar in mijn beleving zag het er desolaat uit, dus na even orienteren heb ik de touwtjes weer los gemaakt en ben verder gaan dwalen door het Brusselse, naar een andere ligplaats.
Dat ging nog wel een paar uur duren, ondertussen genoot ik van het nieuwe, ooit in 1958 ben ik hier langs gekomen, en dacht nog wel iets te herkennen, het bleek 0,0 te zijn.
Je ziet dat het tegen Pinksteren loopt, op de foto is een zandschip al niet meer vertrokken, maar houd het deze feestdagen voor gezien:



over bakboord een heel wat moderner exemplaar, waarbij moet worden afgevraagd of zij wel de haar vorige zal evenaren qua leeftijd:



Onder deze prachtig uitgedoste spoorbrug met stoomtractie komt de Amistrade ons tegemoet:



ook hier heb je geuzen, of slaat dat op het bier, een scheepje met een stuurhut die zo’n 50 tot 60 jaar jonger is dan het casco zelf:



terwijl de Vivaldi een stukje jaargetijde aan de kant blijft:



Beneden de sluis St. Jans Molenbeek is de straat vrolijk gekleurd met.....ja, Molentjes



even een nieuw blokje maken, Willem.

[schipper-willem]

Toch is er ook wel voordeel om alleen te zwerven, je kan stoppen wanneer het jou uitkomt, dus het varen is nog niet voorbij vandaag.
Zelfs de brugkraan is versiert met kleurig inrichtingspul:



Dan volgt de sluis, ik had een langer touw klaar liggen, daar ik me verdiept had in het verval van de sluizen die op zijn minst pittig genoemd kan worden.
De sluiswachter staat al klaar om een touwtje aan te pakken op sluis st. Jans Molenbeek:



Eenmaal boven, ga ik naar de sluiswachter en vraag het inmiddels fel begeerde vignet, helaas kan deze man mij dat ook niet verschaffen, hij adviseerde met dat op sluis Lembeek te bekomen, daar was een inningskantoor, er was ook niemand verstoord om dat ik geen vignet had.
Het is bijna ondoenlijk om uit zoveel foto’s te kiezen wat bij elke foto past wel een verhaal,
dat keuze proces is in je leven altijd een pro et contra.
Het industriële tijdperk is hier mooi verbeeld in deze stoere spoorbrug:



Opeens zie ik een ingepakte kraan, is Cristo weer bezig geweest, of komen er net als in Amsterdam appartementen in, wel mooi dat zoiets bewaard blijft:



Door de bocht is een verwijding, een soort havenbekken met veel woonschepen, veel uiteenlopende modellen van oude binnenvaartglorie:



Een Hollandse luxe motor:






weer even een nieuw berichtje aan maken, dus tot de volgende, groet, Willem.

[quichot]

Wat een feest van herkenning, Willem! Dat laatste dok, met die woonschepen, daar heb ik 's een tijdje gelegen opvarend bij binnenkomt direct aan stuurboord, min of meer aan de brugleuning. 5 meter uit de kant echter schoof ik in de blubber, maar die was zo zacht dat ik met een beetje doordrukken toch de kop aan de kant kreeg. Met een trammetje zaten we in een oogwenk op de Grand Place achter een Westmalle dubbel van de tap.
Het bankje pal naast de boot bleek een pleisterplaats voor dakloze alcoholisten en aanverwante vagebonden te zijn, dus ik maakte me enige zorg over de waardevolle spullen aan boord. Toen kreeg ik een goed idee: ik kocht bij de supermarkt een traytje Jupiler, liep op het groepje toe, overhandigde het bier dat met gejuich in ontvangst werd genomen, en was vanaf dat moment hun beste vriend.
Spontaan beloofden ze dat ze iedereen die het waagde zich tijdens mijn afwezigheid aan boord te begeven, daar hoogstpersoonlijk van af te schoppen. 's Avonds maakten ze een kampvuurtje en werd het nog best gezellig.

ps. ik heb me er ook over verbaasd dat je op Klein Willebroek voor je vignet doodleuk naar Wintham wordt verwezen, terwijl ze daar nu juist van de recreanten afwillen. De Dienst voor de Scheepvaart mailde me desgevraagd terug dat 'dat nu eenmaal zo was'. Gedurende de hele tocht naar Brussel kreeg ik op iedere sluis te horen: 'volgende sluis'. Tot Molembeek. Daar zeiden ze: 'schipper, dit is Brussel-Halle-Vilvoorde, hier heeft u dat vignet niet nodig!'

[schipper-willem]

Al varend langs zoveel scheepstypen ontdek ik een bakeetje scheepjes gemaakt voor het kanaal Brussel-Charleroi in de beginperiode van het kanaal, ook op de Ourthe voeren dit soort scheepjes, maar zonder lading waren ze zo rank, dat ze getweeën moesten varen.
Hier een stuurloos schip voor 2x fotowaarde:





Een paar scheepslengtes verder lag het zusje, het wordt wel in ere gehouden!





Het was bijzonder interessant, moest wel rustig aan doen om de goede plaatjes te schieten, over stuurboor lag een voormalige Belse stoomsleepboot, echter de schoorsteen ontbrak, dus zal er wel een diesel in staan een mooi schip:



We varen sluis Anderlecht uit wat een mooi stylistisch doorkijkje:



weer even een nieuw berichtje maken.

[schipper-willem]

Hier weer een motorschip van een rasechte Belse werf:



Zo te zien heeft deze kade afgedaan voor de binnenvaart,geen kraan meer te zien:




wat te denken van zo een moderne fabriek met een bouwval binnen haar poorten:



Ook het opschutten in sluis Ruysbroeck verloop zo geleidelijk dat je amper een touwtje hoeft vast te zetten, hulde aan de Belgische sluizenbouwers:



met weemoed bekijk ik dat zo mooie voormalige graansilopand wat ik nou niet begrijp, is er nu minder bloem nodig in een toenemende bevolkingsgroei?



Op het volgende plaatje zijn we sluis Lot al gepasseerd:



op naar de volgende, groet, Willem.

[schipper-willem]

Nog maar een stukje voor de Kerstdagen dat kon er dan ook wel weer af;
We naderen sluis Halle, en ik wilde het boven de sluis maar voor gezien houden,
“en ginds zien wij-hij de to-horen, in ’t groene bosje staan”



Er is nog een volhouder, de Spido van Deurwaarder uit Maasbracht die zachtkens sluis Halle uit dreef:



Boven de sluis de Flandria met achter haar een waar spoorknoopnetwerk misschien heb ik nu wel weer een nieuw woord uitgevonden maar hier is ondergronds een statie zoals men dat hiet tracht uit te spreken.
Echter de TGV spoorlijn loopt hier evenwijdig aan die andere heirbaan een mooi nieuw station, weloverwogen geconstrueerd.




Al lezend in de schamele aantekeningen lees ik dat ik afgemeerd ben om 18.30 op een brugsteigertje, daar de kade niet meer beschikbaar bleek:



Dan volgt het bereiden van het warme diner wat bestaat uit pannenkoeken met spek en kaas, en yoghurt toe.
De andere dag vind ik het tijd voor een rondje kanaal en wandel in de richting van sluis Lembeek, een impressie:







De twee spoorbruggen één van de TGV en de achterste van het normale net.
volgend graag!

[schipper-willem]

Nog iets over de statie, boven de grond, op brugniveau ziet het er zo uit:



dan draai ik een stukje naar rechts:



Om vervolgens een plaatje te schieten met het station in de rug, met over rechts de oprit van de brug:



Er zou dolgraag dinsdag een passagier meevaren dus was het handig om kort bij een station te liggen, helaas had zijn lief buikloop zodat wij opnieuw op Pinksterdrie gezamenlijk als twee Vrijbuiters verder gingen
Dinsdag 21 mei vertrek ik om 09.30 uur vanuit Halle, vol spanning om vandaag het kunstwerk, eigenlijk de kunstwerken op hoog niveau te bevaren.
Het zat mij niet lekker, ik had nog steeds geen vignet weten te bemachtigen, dacht dat te halen op Sint Jans Molenbeek en kon daar mijn 40 euries niet kwijt!
Alsnog zou ik het op deze sluis proberen:



Doch ook daar nul op rekest! De sluiswachter zei dat ik er nu uit was dus doe dat maar als je weerom kom, helaas kwam daar niet van, maar dat lees je wel later.
Nadat ik ongeveer ter hoogte van dit kunstwerk was, hoorde ik opvaart onder Lembeek omdat de sluiswachter de sluis omging zetten, zo verwoorde hij dat over de marifoon, iemand ijverig met een hamer en beitel?



Zag ik het goed zijn we nu in het indianen gebied, een heuse totempaal, wel terneer gelegd, of geveld, zou dat een nieuwe Beeldenstorm geweest zijn?



Het regende toch, dus waarom zou ik het er niet van nemen en ging op 1200 toeren zitten om de achteropkomende opvaart mee te laten lopen in sluis Ittre.
We gaan schutten met voor mij een verrassing in de volgende aflevering.
Goede Kerstdagen!

[schipper-willem]

Veel toch wel vergane glorie ligt onder sluis Ittre, spitsen, sambrespitsen, en ook soms iets waarvan je denkt hoe is het mogelijk dat het nog drijft, zou daar binnen nog wel iets leven, of?



Dan ineens weer een Hollands modelletje een bolpraam, maar waar om, en dat is nog niet eens de slechtste, ziet het er zo triest uit van buiten, ik hoop dat het binnen niet is wat het van buiten lijkt:



na weer een aantal stilliggers ontwaar ik net onder de sluis dit tjalkje, maar waarom nou twee masten op zo’n schitterend scheepje:



En tot mijn verrassing schuift achter mij de Zwaantje naar binnen met aan boord een heel goede kennis die reisleider is, en zoals je ziet worden er over en weer foto’s gemaakt:





Natuurlijk gaat de Zwaantje boven de sluis mij voorbij, maar toch blijft de Vrijbuiter aardig volgen,en, zoals je ziet, gaan we ons samen op het “hellend”vlak van Ronquiéres begeven:



en, o wonder we kunnen gelijk de bak invaren, in eerste aanleg dacht ik dat het normaal is, maar later hoorde ik het wel eens uren, zo niet, dagen kan duren.
Maar weer even pauzeren, groet, Willem.

[schipper-willem]

Het leek wel of alles vandaag op rolletjes liep, ondanks de regen die het zelfs waagde om naar binnen te sijpelen via het geopende voorraam, maar ja, anders hadden jullie nu allemaal regendruppels op het scherm gehad.
Hier het uitzicht vanuit de bak net voor het hijsen, met weinig vermogen via een contragewicht wat we straks tegenkomen:



Over en weer, werden veel indrukken ten beste gegeven, en digitaal vastgelegd, hoe noem je zoiets, mailchatttwittercommunicatie maar…..wel verrassend spontaan, hier geniet ik met volle teugen van!







Ineens zijn we halverwege bijna als ik nog net het contragewicht kan schieten, waarna het onder ons en de bak wegzakt:



Het is af en toe goed om ook eens achterom te kijken, al krijgen we even geen achteroplopers,
het is toch een heel waterspektakel:



We raken zelfs boven de boomgrens en krijgen wat meer zicht op de omgeving, het is een tere groene zee waar mei zo mee bevoorrecht is:



vanuit de bak kijken we nog één keertje om, het begint al een weinig eng te worden:



Groet, tot volgend jaar! Willem.

[schipper-willem]

Allen een gelukkig 2014!
We zitten in de bak, maar een goed verstaander heeft aan een kwart woord genoeg dus loeren we over de verschansing naar de verdwijnende draadschijven van de lieren:



Er is iets dat gelijkwater maakt tussen de twee deuren, waarna nog een ietsiepietsie water in de bak bijloopt, aleer de beide deuren geheven worden:



De vrijbuiter mag als eerste uitvaren, het hoogste peil van het Belgisch vaarwegennet volgens het nieuw aangeschafte boek, maar denkelijk is Erquelinnes van een iets hoger peil.



De wet van de snelste is hier natuurlijk niet minder dan bij ons dus heb ik in eerste instantie het nakijken, lastig sturen in dat schroefwater en een foto maken:



Ter hoogte van Seneffe ga ik rechtsaf het Grand Gabaret van het Canal du Centre in, richting Strepy-Thieu de grote schepenlift tegemoet, en ben ineens al het grote aquaduct van La Louviére gepasseerd:
De Zwaantje was even weggedoken in het Oude Centrumkanaal, en ik vermoed dat er uit historisch oogpunt naar lift nr 1 is gevaren, om even rond te kijken:



en dan verrijst het massieve machinekamerblok van de beide liften:



Opnieuw houden we de spanning er in, Groet, Willem.

[schipper-willem]

Door het wachten loopt de spanning eigenlijk alleen maar op, ik was één kilometer voor de lift wel een geladen tegemoet gekomen, maar de lift was al naar beneden, en de andere was buiten gebruik, dus anderhalf uur later lagen we in de stuurboord bak.
De Zwaantje was er toen inmiddels bijgelopen, en sloten de twee hefdeuren achter ons, wel een naargeestige donkerte als de lift bovenin is met dit trieste weer, iets van claustrofobie?



Natuurlijk was ik naar de benedendeur gelopen om enkele spectaculaire beelden vast te leggen, maar pas op dat jullie geen hoogtevrees krijgen!



Dan zie ik ook waar ik de Vrijbuiter kan afmeren, terwijl ik wacht op de vrouw, mijn dochter en kleinkind, die maandag zullen komen, de jachthaven van Thieu:



Ik heb een foto genomen van een luchtrooster, toen we al iets aan het zakken waren:



En één toen we beneden waren en de deur openging:



Ook keek ik achterom, waar we nu eigenlijk vandaan kwamen halverwege:



Deze heb ik in mijn zelfingenomenheid gemaakt:



Nu weer even een nieuw berichtje maken.

[schipper-willem]

O ja, later kreeg ik nog een foto toegestuurd, leuk hé zo’n nietig scheepje uit zo’n kolos:



Het was nog steeds dinsdag na de Pinksteren en rond half 6 meerden wij, de Zwaantje en de Vrijbuiter af aan de kade van Thieu, waar ik opnieuw ging kokkerellen, en ook een heerlijk toetje bereidde, karnemelkse boekweit meelpap.
Een bijna vergeten nagerecht, of de boeren gingen er rond de vorige eeuwwisseling mee naar bed, evenwel niet te versmaden met een klontje boter en stroop in de warme pap.
Hier nog een indruk van de kade op woensdag genomen juist voor dat we het zelfbedienings sluisje ingingen naar de jachthaven:



Het opschutten ruim 6 meter:



waarna we afmeerden aan de passantensteiger bij deze jachthaven:



Nog een mooi sfeerplaatje van de haven met oud en nieuw:



En de lucht sluit mooi deze woensdag weer af:



opnieuw naar een vers stukje.
Groeten, Willem.