Vignet
3 april
1998
Zo, de eerste paal is geslagen zeg ik maar. Het vignet
voor Frankrijk is binnen, minus de 10% beloofde korting.
Nog een hoop
geld hoor om daar te mogen varen, maar ja...
Ik heb het vignet dit jaar besteld in Straatsburg. Daar spreken ze
trouwens geen Frans want ik kreeg een keurige in het Duits gestelde brief
terug.
Wat zijn onze plannen dit jaar?
Vooropgesteld dat we het aankunnen met onze krakkemikkige lijven willen
we eerst de Maas op naar Void, vlak boven Toul waar we het
Marne-Rijnkanaal pakken naar Vitry le Francois. Vandaar pakken we het
Marne à la Saone kanaal naar St Jean de Losne aan de Saone, en dan zal
naar gelang het weer de beslissing vallen hoe we verder gaan. Ofwel de
Doubs naar Mullhouse, Straatsburg en Toul, of eerst door naar Chalon sur
Saone en dan het Canal du Centre in naar Parijs.
Alles hangt daar af
van de neerslag. Teveel water als afgelopen jaar, dan kunnen we de Doubs
wel vergeten, te weinig water, dan gaat het Centre dicht.
Met Groet... Frank
Problemen onderweg
22
april 1998
Sprak ik laatst weer iemand die de vele stukjes
van mijn hand over het Franse leven bijhoudt en hij vraagt me: 'Waar
ben je nou het meeste bang voor als jullie zo alleen onderweg bent?'
Tja... hij is niet de eerste die me die vraag stelt.
Wij zijn inderdaad altijd alleen op pad omdat we onderweg genoeg
ellende gezien hebben van mensen die zonodig ook nog eens in de vakantie
met twee of meer boten samen een reis gaan maken. Hoe vaak wij niet als
'psych' op moeten treden en al die verhalen moeten aanhoren...
Nee,
alleen op weg is het beste. Onderweg tref je altijd erg aardige mensen en
als het klikt dan trek je daar een aantal dagen mee op, waarna ieder weer
zijn eigen weg gaat. En vaak kom je diezelfde figuren jaren later weer
ergens tegen.
Je bent dus eigenlijk toch niet 'alleen' als je van die
kant bekijkt.
Maar even terugkomend op de vraag:
Ik ben alleen bang voor twee dingen.
Op de eerste plaats noem ik dan het gebeuren van een vervelend
ongevalletje aan boord. Stel dat ik een misstap maak en een poot of heup
breek, in de machinekamer donder of wat dan ook. Dan zijn we wel
gesjochten! Mijn vrouw zit dan daar omringd door techniek waar ze weinig
van af weet en het boordleven moet doorgaan.
Gelukkig hebben we nu GSM dus dat scheelt, je kunt 112 drukken en om
hulp roepen, maar een ongeval aan boord blijft een grote ramp. Denk maar
aan ziekenhuis, boot ergens achterlaten... Gelukkig heeft de ANWB een
steunpunt in Lyon. Heb eens een keer een zieke gast aan boord gehad en sta
nog verbaasd hoe snel en goed alles geregeld werd.
Op een goede tweede plaats is er dan de kwestie van de tunnels. Daar
ben ik niet bepaald gek op gezien mijn claustrofobie (engtevrees).
Stel dat je motor uitvalt op een stuk waar geen mens woont of in een 6
km lange tunnel... Of dat de elektrische kettingboot het begeeft en alle
spitsen hun walmende en stinkende motoren starten in die beperkte
ruimte...
Nachtmerries heb ik daarvan!
Het ademen wordt je dan
onmogelijk gemaakt en vluchten kan niet. Zelfde geldt voor brand in een
tunnel. [brrrrr]
Ik heb er wel eens over gedacht om vriend Cees om een
zuurstoffles te vragen voor het geval dat....
Kijk, komen we St Quentin uit na 2 uur en een kwartier in de berg te
hebben gezeten. Ik laat de hond uit langs het jaagpad en spreek een paar
mensen van de tunnelmaatschappij.
Zeggen die lui: 'Weet je wat echt
leuk is? Als de stroom uitvalt en de sleper stilvalt. Dan moeten de
spitsen volaan achteruit draaien omdat ze anders over de keting varen die
zou kunnen breken. Dan hangt er zo'n dikke rook in de tunnel dat je een
lamp op twee meter afstand niet meer kunt zien!'
'Nou, bedankt nog voor die opkikker!', zeg ik maar.
Kijk, dat bedoel ik nou... maar verder is het varen daar een paradijs.
Met groet... Frank
Druk, druk
10 mei
1998
De laatste lootjes.. en zo..
Vanmiddag gaan we alvast aan boord en volgend weekend vertrekken we dan
definitief. Deze week hebben we de auto nog bij de sluis staan dus kunnen
we op ons gemak het huis aan kant maken en de laatste 'papieren' zaken
regelen.
Tjonge, wat hebben we een bagage aan boord gesjouwd afgelopen week. De
ene auto na de andere werd gelost en de boot kwam steeds dieper te liggen.
Alle kastjes en iedere bergruimte zit barstensvol, de machinekamer puilt
uit..
Het lijkt wel of we een wereldreis gaan maken....
Nu nog de
bunkers bijvullen en met 3,5 ton gasolie liggen aan de ijk. Dat is voor
ons gelukkig niet dieper dan 1m55 en dat is ideaal voor de kanalen.
Je merkt ook echt aan het gedrag van de boot dat hij diep en zwaar
ligt. De slingerperiode is rustiger, bewegingen gaan trager.
Net als
heel vroeger, toen hadden we nog een "varken" (keerkoppeling) achterin en
een schroef van 1m55. De diepgang bedroeg toen maar liefst 1m85! en het
berghout raakte het water.
Nadien hebben we vele tonnen ballast
verwijderd, varken vervangen door een Twin-Disc, de hak afgebrand en een
bronzen schroef van 1m05 aangehangen. Daardoor is de diepgang aanmerkelijk
afgenomen en in lege toestand nog maar 1m46. Nu kunnen we eigenlijk overal
komen.
Voor het sluizenwerk in de Franse kanalen is een zware boot met veel
dekruimte echt ideaal. We hoeven eigenlijk nooit vast te maken en in
tegenstelling met die rondtollende jachtjes blijven wij gewoon op de plek
liggen.
Geen paniek, geen geduw en getrek, alles gaat vanzelf.
Het boordleven past zich naadloos aan aan het levenstempo van de
dorpjes onderweg, waar alles drie versnelingen langzamer schijnt te gaan
dan wij hier gewend zijn. Ik zal proberen om jullie op de hoogte te houden
van onze belevenissen want de laptop gaat weer mee aan boord en eens in de
week zal ik even inloggen om de post op te halen.
Voorlopig wordt het hier rustig denk ik want de Sleepbootdagen staan
voor de deur, de vakantieperiode komt eraan en het is beslist veel leuker
om van de buitenlucht te genieten dan achter je toetsenbord te zitten.
Cees, wil jij hier een beetje de honneurs waarnemen tijdens mijn
afwezigheid? Verder wens ik jullie een best vaarzeizoen toe.
Met Groet... Frank
06-54723384
Alles wel
15 mei
1998
Wat een weertje op het moment! Echt even proefdraaien
voor de echte zomer.. Tussen de karweitjes door zitten we in de koelte
onder een dikke kastanjeboom.
Onze voortent staat erop en dat scheelt enorm in de warmte in de roef
en stuurhuis.
Ken je nog die plaatjes van die slepers uit de kanalen,
jaren dertig... Die waren allemaal uitgerust met een tent over de roef
maar de kleur daarvan was meestal donkerbruin tot zwart vanwege de roet
uit de pijp!
Vandaag is de olieboot langsgeweest en we zijn weer rijkelijk voorzien
van olie en gas, genoeg tot eind september.
Nog wat zaken regelen en
maandag klinkt het startschot!
Wel heb ik het gevoel tegen de stroom
op te zwemmem omdat ik waarschijnlijk de enige boot ben die naar het
zuiden koers zet.
Iedereen gaat naar Zwartsluis..
Dat moet weer
een enorm succes worden als ik zo hoor van het aantal deelnemers!
Prettige Sleepbootdagen en tot volgende week.
Met groet... Frank
Nog niet weg
20 mei
1998
Nou had ik toch echt Murphy met vakantie gestuurd,
maar die zak komt nou net even terug om mijn aggregaat lam te leggen!
Ben nu al vier dagen aan het sleutelen en inmiddels heb ik na veel
zoeken de oorzaak gevonden. Blijkt dus niet in de generator te zitten of
in de injectors, maar een van de brandstofpompen is de schuldige.
Daar
heb je speciaal gereedschap en kennis voor nodig dus nu moet er toch echt
een monteur komen. Donderdag is me beloofd. Afwachten maar.
Inmiddels is er wel een bijkomend foutje in de generator gevonden en
gerepareerd en ik heb meteen ook maar de rubberblokken van de koppeling
vervangen. Als toch alles open ligt....
Weet je wat de importeur me zei? 'Meneer, zet u dat ding maar even
in uw auto en breng hem maar.'
%$#@!!
Zo werkt het dus niet. We gaan niet alles uitbouwen, takelen en sjouwen
voor een defecte pomp. Een goede servicemonteur moet dat zo kunnen fiksen.
Maar intussen liggen we nog steeds bij de Noordersluis en zo langzaam
aan beginnen we onrustig te worden. Een boot moet varen. Het is per slot
geen stacaravan...
Met groet... Frank