De afdaling
13 juli
1998
Na de tunnel wachten ons nog 43 sluizen voor we de
rivier bereiken. De eerste acht hebben een extreem groot verval van wel
vijf meter. Zijn we niet gewend hier, maar denk dan even dat dit deel van
het kanaal na 1900 is opgeleverd. Dat zie je ook aan de techniek van de
'kleppen' en het draaiwerk van de deuren.
Het ziet er lomp en degelijk uit, maar pas op! Vele bouten zijn
afgeknapt of hebben speling, en het zal niet de eerste keer zijn dat je
vreest dat zo'n gaval spontaan de sluis indondert. En zwaar draaien!! Nog
niet eerder zo hard moeten werken, geloof ik.
Steeds krijg ik de
neiging om de oliekan te pakken maar ja, dan kun je wel aan de gang
blijven...
Zo 'doen' we in drie dagen de afdaling, met een keer 19 sluizen op
-een- dag (6 uren). Je vaart hier echt door het oude Franse land,
bouwland, beboste heuvels, vee...
Soms zie je een eindeloos veld
zonnebloemen met hun gele kopjes naar de zon gekeerd. Prachtig gezicht. Is
meneer Van Gogh hier soms geweest?
Omdat hier bijna geen mens schijnt te wonen, kun je er ook nog geen
korst brood kopen. Op twee plaatsen zou je in de sluis kunnen blijven
liggen en naar een winkeltje kunnen fietsen op enkele km afstand, maar dat
is theorie. Ik bak twee dagen brood in onze oven en dat gaat prima.
Een Frans jacht ligt 'en panne' bij een silo beneden de 27, en de
bemanning is op de fiets de wijde omgeving aan het afstropen naar brood,
vlees en groenten. Zo zie je maar dat je altijd voor een week voorraden
aan boord moet hebben, èn drinkwater niet te vergeten want anders kom je
in grote problemen.
Wij vonden de route eigenlijk best mooi. Wel wat lastig te varen
vanwege verregaande dichtslibbing en waterplanten. Maar als ze hier een
paar mooie aanlegplaatsen zouden maken, zou het best nog eens een
populaire route kunnen worden.
Met groet..... Frank
De Saone
15 juli
1998
Het is een rustige zomeravond hier aan de
rivier. Een aantal van de verfoeilijk lelijke, futuristisch uitziende
huurboten die hier rondvaren, liggen gewoon ergens aan een boom afgemeerd
en overal krinkelt rook op van de barbequevuurtjes. Kinderen zijn nog aan
het zwemmen of vissen, en hier en daar blaft een hond. De mensen hebben
vakantie en hier op deze magnifieke rivier krijgen ze waar voor hun geld.
Duur is het zeker, zo'n boot kost al gauw 4000 gulden per week in het
hoogzeizoen!
De Saone is echt wat je noemt 'onze lieveling'. We zijn hier al vaker
geweest en het kristalheldere water, de prachtige brede stroom met zijn
met bomen omzoomde oevers, en niet te vergeten het prima klimaat, bevalt
ons zeer. De rivier stroomt door een brede vallei met beboste heuvels op
een flinke afstand. Reken daarbij nog de talloze mooie dorpjes en
redelijke aanlegmogelijkheden en het verhaal is compleet.
We liggen nu in Pontallier sur Saone aan een 'trappenkade'. Dat is een
eeuwenoude kademuur met trapsgewijs oplopende helling naar de weg. De
diepte is minimaal, vandaar dat ik alle dikke autobanden uit het magazijn
heb gehaald om die op elkaar vast te maken zodat we 80 cm van de kade
afliggen. Dat gaat net. Het is een erg aardig plaatsje met alle
voorzieningen en de oude Saone stroomt op enige afstand van de bevaarbare
rivier midden door het dorp.
Dat zullen we steeds vaker zien, die oude en nieuwe rivier, waarvan de
fuctie van de oude stroom waar de vaste stuw in zit, voornamelijk was om
de plaatselijke watermolen aan te drijven waar dan bijvoorbeeld een
graanmaalderij aan verbonden was. Die molens hadden het recht om een deel
van het water te gebruiken en daarvoor hadden ze de beschikking over een
eigen sluisje. Voorbeelden zie je in Ormoy, Soing, Scey en nog veel meer
plaatsen.
De Saone zelf is bevaarbaar vanaf Corre (Canal de l' Est Sud) tot de
samenkomst in de Rhone in Lyon, een afstand van ruim 400 kilometer. De
spitsen-schippers spreken met ontzag over de "Petite Saone" vanwege de
problemen die ze ondervinden als het hoogwater (Crue) is. Sommige sluizen
en tunnels op het traject liggen namelijk bijna haaks op de rivier en soms
moet een spits dan op een 'draadje' op de middenbolder om de hoek om zien
te komen...
De waterstand kan op de benedenrivier tijdens zo'n Crue wel vijf meter
hoger zijn dan normaal, vandaar dat je in de winterbedding vele huisjes op
palen ziet staan.
De sluisjes tot Auxonne laten een spits door, maar verder naar beneden
bij St Jean de Losne is de vaargeul naar drie meter gebracht en kan een
tweebaks duwstel door de 185 x 12 m sluizen.
Hier in Pontalier liggen we ongeveer 147 km van Corre vandaan, en
spitsen varen hier zelden. Ik schat niet meer dan één of twee per dag, en
de meeste komen leeg vanaf Lyon op zoek naar werk.
Vandaar dat je rustig ergens aan een diepe wal in de buurt van een
weggetje aan een boom vast kunt maken. Tafel en stoeltjes buiten en je zit
midden in een ongelooflijk mooie natuur. Geen lawaai, geen vervuiling, en
met de geur van kruiden in je neus.
Kom moeders, maak eens een goeie fles open!
Met groet... Frank
Plannen gewijzigd
16
juli 1998
We zijn eens rustig met de vaarkaarten aan tafel
gaan zitten en hebben druk zitten rekenen.
Willen we naast het Marne à
la Saone, wat we net gevaren hebben, ook nog de Doubs gaan doen en dan
over Straatsburg en Nancy terug, dan zullen we het wel erg zwaar krijgen.
Het blijkt gewoon dat we dan teveel hooi op onze vork nemen en het moet
geen 'werken' worden. We varen voor onze lol. De laatste tijd merkten we
al aan onze lijven dat we teveel vaardagen en te weinig rustdagen maakten.
En de boot schreeuwt om onderhoud, de roest staat bij wijze van
spreken aan dek.
Kunststofsluisdeuren in
Epinal.
Aldus hebben we besloten om vanaf
Pontalier sur Saone in een langzaam tempo de Saone 'omhoog' te varen naar
Corre aan het Canal de l'Est Sud en zo over de Vogezen via Epinal naar het
dal van de Moezel, naar Toul. Daar pikken we de route naar Verdun en Givet
weer op. We rekenen de eerste week van september aan de Frans-Belgische
grens te zijn.
Deze routewijziging geeft ons meer tijd om rust te nemen, rond te
kijken in de omgeving en wat schilderwerk aan boord te doen.
Het volgende probleem wat nu accuut komt opzetten is het ontbreken van
GSM. Richard merkte dat al eerder op. Er staan vanaf Gray geen masten meer
en de schipper van de Hensie, een spits uit Weesp vertelde dat hij
pas sinds een uur of drie boven Gray weer GSM dekking had.
Derhalve krijgen jullie allemaal "leesvrij" van mij ;-)) Ik zal
onderweg een aantal stukjes intikken en wanneer ik weer een mogelijkheid
tot zenden zie, dan stort ik ineens alles over jullie hoofden uit.
Tot zover vanuit de plaats Gray aan de Sanone waar wij een extra dag
blijven want morgen komt... neefje Luuk aan boord!
Zandzakken voor de
deur...
Hij zal wel een weekje of twee blijven en kan mij mooi helpen met de
vele karweitjes aan boord. En flinke fietstochten maken, dat doen we
zeker.
Met groet..... Frank
P.S
Richard, ik heb het net even nagekeken en zie dat ik na aftrek
van twee verloren uren in de tunnel, precies 51 vaaruren heb gemaakt vanaf
Vitry tot Heuilley.
Opvarig op de Saone
21
juli 1998
We zijn in Pontallier sur Saone begonnen
en zo via Gray waar we Luuk aan boord kregen naar Ray sur Saone gevaren.
Weer een tunnel bij Savaoyeux van 700 meter maar daar draaien we onze hand
niet meer voor om.
In Ray zoeken we een mooie plek in een dikke boom zodat we heerlijke
schaduw houden, want de zon brandt de vellen van je rug. We hebben geen
barbeque nodig om een karbonade te bakken, het dek is heet genoeg!
Het
water is schoon, veel schoner dan je in ons land ooit hebt gezien en we
maken er druk gebruik van.
In de namiddag even naar het gigantische kasteel gefietst. 'Othon de la
Roche, baron van Ray en Duc d' Athene' ligt hier sinds 1224 begraven aan
de voet van één van de torens. In het goed onderhouden kasteel, dat op een
bergtop ligt en de hele omgeving beheerst, woont nog een familielid, de
oude contessa van 68 jaar. Alleen de tuinen zijn open voor publiek. En een
uitzicht heb je hier... fantastisch!
Na Ray zetten we koers naar boven en zoeken weer een 'mals' boompje op
tegenover het dorp Soing in een oude rivierarm. Wel heel voorzichtig op
het echolood die vier kilometer afleggen, want door een paar bochten moet
je af en toe van oever wisselen en er liggen ondiepe grindbanken.
Het is heet... echt, ik ben heel wat gewend hier in Frankrijk maar dit
slaat even alles. En dan waait er een snoeiharde, zeer hete wind uit het
zuiden tot s' nachts 3 uur. Het wil maar niet afkoelen en we slapen
slecht. Een Duitser blijft nog een dag liggen vanwege wat hij de 'sirocco'
noemt. We kunnen eigenlijk niet veel anders doen dan in het water liggen
om af te koelen. En drinken! De ene fles bronwater na de andere verdwijnt
uit het magazijn. Nee, geef ons dan maar het mooie zomerweer wat we de
afgelopen maanden steeds hebben gehad. Lekker zonnetje met wat bewolking,
af en toe een bedekt dagje met een motregentje... Dan kun je tenminste nog
wat doen.
Volgens de wereldomroep hebben jullie in Nelderland nou ook niet te
klagen. Kijken of het nou een beetje doorzet..
Wij varen morgen door naar Port sur Saone en dan via Conflandy naar het
stadje Jussey waar we de laatste inkopen kunnen doen voor we de Vogezen
gaan beklimmen. In Jussey bij de camping weten we een fijn plaatsje onder
een dikke boom met mooi zwemwater, dus daar blijven we een extra dagje.
Alles rustig aan, we hebben geen haast. Hopelijk is het dan niet meer
zo warm.
Met groet... Frank