Was een leuk klusje geweest als...
5 augustus 1998

In Charmes ligt al een week een Duitser die in panne is gevallen met zijn Z-drive. Charmes is een heel aardige plaats en je hebt er bijna alle voorzieningen, maar een flinke reparatie uitvoeren is daar niet mogelijk. De demperplaat (ja... alweer zo eentje!) is zijn tandjes verloren en nu wordt de Z-drive niet meer aangedreven. Reparatie kan alleen uit het water en vanwege de beperkte en volgepropte motorruimte moet de hele motor eruit!

De Duitse pleziervaarder belt dus zijn verzekering en die eist dat alleen een erkende specialist er met zijn vingers aan mag komen. Zijn boot, een 'pfeffer'dure plastic Bayliner heeft een lengte van pakweg 10 meter, maar is net te breed voor de weg.

Nu bood ik aan voor een leuk prijsje dat bootje mee te slepen naar Thionville of Trier indien nodig, want daar is een werkplaats.

Wat denk je dat die verzekering daarvan zegt? "Nein"...

Nou ja, dan niet. Nu duurt het drie weken voor de vereiste vergunningen binnen zijn voor wegtransport, de kraan moet zijn hijswerk doen en aan dat alles hangt een prijskaartje van 8 mille, in Dmark wel te verstaan. Bij mij waren ze met de helft klaargeweest en geen gezeur over vergunningen... ;-))

Met groet... Frank

Kanalen vergeleken
5 augustus 1998

Beide kanalen blijken de meeste bedrijvigheid (industrie, handel en nijverheid) en de aardigste plaatsjes te kennen aan de Noordflank van de helling. De zuidelijke kant is over het algemeen dunbevolkt en voornamelijk argrarisch. Je vindt hier ook de minste aanlegplaatsen en vaak moet je je eigen brood bakken. Zelden kom je hier een winkel tegen of het moet op grote afstand van het kanaal zijn.

Het 'Canal Marne à la Saone' verbindt de Parijse regio met de rivier de Saone en loopt door een 'open' landschap met glooiende hellingen. Veel landbouw en veeteelt hier en de sluizen liggen op grote afstand van elkaar (meestal 2 km). De vaargeul is slecht. Veel ingestorte kanten, waterplanten en veel, erg veel slib. Niet voor niets 'condoleren' de spitsenschippers je als je dit kanaal neemt. Een geladen spits is hier echt niet vooruit te branden. De sluizen kennen een afwijkend systeem van waterinlaat, namelijk niet via kleppen in de deuren als gebruikelijk, maar via riolen in de sluisvloer. De afwezigheid van wild water maakt het schutten ook voor jachten kinderspel.

De diepte is echt niet meer dan 1.80 vanwege hoge drempels in de sluizen. Afgezien van het soms moeizame varen beviel dit kanaal ons erg goed. Er vaart bijna geen kip en de begeleiding door de sluizen is perfect geregeld! Aanleggen is vaak een kwestie van improviseren want je kunt eigenlijk nergens aan de kant komen. Soms vind je een oude kade met voldoende diepte of een silo.

Het 'Canal de l'Est branche Sud' is de verbinding van de Moezel met de Saone en voert door de dichte wouden van de Vogezen. Je vaart dagenlang door dicht oerwoud. Heerlijk geurende dennenbossen, langs de oevers platanen en eiken. Vaak kun je zo langs het kanaal onder een oude boom de schaduw opzoeken. Uitzicht op de omgeving heb je vrijwel nergens en het klimaat is nogal drukkend, vochtig en warm overdag en knap fris 's nachts. Zal wel met de hoogte te maken hebben, denk ik.

De sluizen liggen op korte afstand, vaak minder dan 500 meter, maar de vaargeul is verrassend diep. Je kunt er flink opschieten, als het meezit tenminste. Vanwege slechte communicatie tussen de sluizen kun je wel eens een dag alles tegen hebben en dan kom je niet ver...

Diepstekende kieljachten nemen deze route en varen vaak met 1,90m. Dat geeft weer problemen voor de andere vaarweg gebruikers want de 'heren' zeilers gaan en kunnen trouwens geen meter opzij.

Op deze route kom je de meeste spitsen tegen, gemiddeld twee tot drie per dag en ze hebben bestemmingen als Lyon, Valence en verder. Het is hier trouwens knap druk met jachten vinden we. Ik schat al gauw een tiental per dag. Daardoor kun je heel wat sluizen 'tegen' hebben.

Morgen zijn we het kanaal uit en liggen we voor de vesting van Toul aan de Moezel. Ik zou eigenlijk het liefste omdraaien, maar ehhh... Gek trouwens... Vraag ik aan een man die met zijn jachtje onderweg is: "Wanneer moet je weer thuis zijn"?
Hij antwoordt: "Eerste week van september", waarop zijn vrouw "eind augustus" souffleert... ;-))

Grappig toch... De mannen zijn met de VUT en kunnen eindelijk eens lekker weg van huis, staren nog dromerig naar het zuiden waar ze vandaan komen, maar... moeder de vrouw denkt aleen maar aan haar moeder, of de kinders en kleinkinderen...

"Wij mannen hebben het maar moeilijk", zeg ik dan maar troostend.

Met groet..... Frank

Laat de boeren maar dorsen
14 augustus 1998

De steigers en de kade liggen bomvol jachten en vanavond en vannacht mogen ze allemaal genieten van het echte nachtleven van Verdun. Dwz... alle soorten 'bonk'muziek uit de vier disco's aan de kade en dan de vele terrasjes en de dronken jongelui... heerlijk toch!

Wij vinden een sluis verderop een mooi plekje onder de bomen, zo langs een stuk damwand en het is er warempel nog redelijk diep ook. Uithouder achterop en een paar bandjes en we liggen als gebeiteld. Tegen de middag hebben we de stoelen in de schaduw van de bomen en "laat de boeren maar dorsen...", zegt het spreekwoord.

We kijken uit over eindeloze graanvelden in diverse schakeringen van mais en graan, en zien een soort futuristisch insect baantjes wegvreten uit dat mooie 'behangetje'. Met de kijker zien we een grote dorsmachine die als een rups al het graan opeet. Na een tijdje komt er een dikke pijp uit de zijkant en dat is het teken voor een tractor met aanhanger om langszij de rijdende machine te komen. Die lost de inhoud van zijn dikke buik in de aanhanger en dan klapt de pijp weer weg en vreten maar.

De volgende stap in het proces is de rit naar de grote silo's van Bras. Tot hier kunnen 47-meter spitsen komen, en bij de silo zien we een enorm aantal bolders op de wal waar straks de vele wachtende spitsen moeten vastmaken. Wanneer het graan verscheept gaat worden hangt grotendeels af van de prijs op de graanmarkt. Soms kan het lang duren eer er een koper is gevonden en meestal gaat het naar België of Nederland. En dan spreken we hier van tarwe, mais voor veevoer en gerst voor de brouwerijen.

De silo's fungeren ook als een soort distributiecentrum voor kunstmest wat ook met spitsen wordt aangevoerd.

Maar goed, we hebben net de biefstuk op en een wandelingetje naar de rivier de Maas hier vlakbij zit er ook nog wel in. Door de aanhoudende droogte loop je tot je enkels door de nog maar net stromende rivier. Zal wat worden als het niet spoedig gaat regenen, want de Maas voedt het kanaal, en als ik zie wat hier overal zomaar wegloopt door lekke deuren, gaten in dijkjes en zo...

Laat ze bijvoorbeeld eens dat pand net beneden Verdun aanpakken. Daar zijn de dijken zo slecht en lek dat je gewoon op een ongeluk zit te wachten. En de jachten rossen daar met enorme hekgolven doorheen... Daar is meneer VNF niet blij mee! Ze leggen er wel eens één stil als die het te gortig maakt.

Trouwens, over de VNF gesproken... Het volgende overkwam me vanmiddag: Kom ik één sluis boven Verdun en daar komt net een agent van de VNF aangereden. Ik pak hem bij zijn jasje en vraag of het emmerbaggermolentje bij Albly van de afdeling Verdun is. Als hij zegt dat dat inderdaad zo is, dan waarschuw ik hem dat hij rap iets moet ondernemen want die molen hangt al helemaal scheef, met een boord onder water en kan in enkele dagen afborrelen. Hij schrikt zo dat hij spoorslags in zijn auto springt en gaat kijken. Niet eens de kans om even te bedanken, maar dat komt in de volgende sluis bij het kantoor van de VNF in Verdun.

Daar krijg ik mot met een soort chef die het schutten stillegt omdat ik maar met één lijn vast heb gemaakt. De goede man moest eens weten...

Er volgt een discussie, maar ik maak braaf nog een lijntje vast en dan pas mag er verder geschut worden... Hele toestand allemaal...

Na afloop gaan de deuren open en ik vraag beleefd of hij er absoluut zeker van is dat die open zijn ;-)) En of ik nu echt mijn 'cordes' mag losgooien en uitvaren. Achter zijn rug staat de sluishulp te grijnzen en grimassen te trekken... Zal dus niet de eerste keer zijn dat zoiets gebeurt.

Volgende keer meld ik niks meer... Laat de boel maar afzinken denk ik dan...

Met groet... Frank