Hoe het verder ging
30
mei 1998
Even een klein berichtje tussendoor.
De Hylke ligt nu afgemeerd bij de vrienden van de Maasvogels in
Eijsden, op zichtafstand van de sluis van Ternaaien.
De autobanden
zijn al binnenboord en vervangen door touwtrossen en stootwillen.
Morgenochtend om 9 uur draaien we het gat hier uit, kopen op de sluis
ons bonnetje voor Bfr 35 en hopen dan in de middag in Huy vast te maken.
Wat betreft het aggregaat:
We zijn vrijdag na hemelvaart weggevaren
na de reparatie.
Ik heb na lang zoeken uitgevogeld dat de tweede
brandstofpomp een defect had en de monteur, Jan Bakker, was dus zo klaar
met de reparatie. Defecte terugslagklep.
Deze Jan Bakker blijkt mij en de Hylke te kennen en om het nog
even sterker te zeggen, hij is een kennis van Daan Schoonwater van de
Burro uit Leiden. Om het nog sterker te zeggen, Koos ligt nu naast
hem met zijn Loeki voor het laswerk aan de roef. Zo zie je maar, de
wereld is klein tegenwoordig. Jan heeft een eigen bedrijfje opgestart
omdat hij niet met Verschuur mee wilde verhuizen naar de nieuwe lokatie
inj Nijmegen.
Hij heeft een enorme kennis van Ruggerini, Lombardini,
Sabb, Renault Marine en zo voort. Ik was blij dat hij me op Hemelvaartsdag
nog kwam helpen.
In ieder geval draait de zaak hier naar behoren en we verheugen ons al
op de grote tocht. Inmiddels al een paar jachten ontmoet die dezelfde
route gaan volgen dus we zien elkaar onderweg wel terug.
Op dit moment
liggen er al een twintigtal jachten te wachten voor de stremming op het
Canal de l'Est boven Charleville. Het kanaal gaat de eerste juni weer open
als.... (normallement...)
Tot zover even dit korte berichtje... U hoort nog van ons...
Met groet... Frank
Huy
31 mei
1998
Nou, dat was me het dagje wel!
Vanmorgen
vertrokken we vroeg uit Eijsden maar waren pas om 5 uur in Huy....
Ternaaien gaf de nodige problemen en dat eindeloze wachten... en
wachten...
En de kleine sluisjes draaiden niet. Reken daarbij nog een
fikse wandeling om boven in dat bureau dat verrekte briefje te halen voor
35 frankjes..
Maar goed, we zetten een flinke spurt in naar
Ivoz-Ramet, de rampensluis bij uitstek en ziedaar, we vallen weer in de
prijzen.
Er liggen meer dan 14 schepen en duwbakken te wachten in de opvaart. Na
eindeloos wachten en rondtollen in schroefwater van duwboten kunnen we
eindelijk met twee jachten achter en naast de duwboot liggen. Uren
verloren hier, als gebruikelijk. Wanneer beginnen ze nou eens met de
nieuwe sluis?
Maar goed, we karren met 1600 toeren omhoog, achteloos
22 liter per uur wegblazend... en ziedaar, de sluis beneden Huy staat
open.
Dan is het nog maar een stukje en alvast genietend van de mooie
omgeving zijn we zo in het haventje boven de stad.
Chip wil gelijk zijn poot optillen en dat mag dan ook wel na zo'n lange
dag. Hij is erg braaf aan boord moet ik zeggen maar geef hem geen touw
want zijn hobby is knagen. Dan blijven er alleen nog maar stukjes over
;-))
Net voor het eten lopen hier nog 3 stel Engelsen met narrowboats het
haventje binnen. Prachig beschilderd met authentieke motieven. Ze komen
van de Midi waar ze in februari vertrokken zijn en willen nu in ons land
de zomer doorbrengen. Voor de winter willen ze weer in Zuid-Frankrijk
terug zijn. In het gesprek blijkt wel dat ze ontzettend op de penning zijn
dus de haventarieven in ons land zal ze dus wel een fikse schrik geven.
Met groet... Frank
Record gebroken
3 juni
1998
Dat ging als een speer gisteren! In drie dagen door
België en nu zitten we in de hoosregen in Givet.
Door de feestdagen konden we goed opschieten omdat er geen beroepsvaart
geschut wordt. Ik had daarmee rekening gehouden en een "plaisance"
bonnetje gevraagd zodat wij gewoon konden doorkachelen.
De sluizen
stonden open en we hadden geen problemen, behalve bij Hun. Daar zag een
jongenman onze boot en riep zijn baas. Dat was effe lachen want die chef
was precies een kloon van de Franse komiek Louis de Funès! Zelfde figuur,
scherp koppie zonder haar en even druk...
'Aha... Remorquer...
Aha... fermee...'
Tot ik hem mijn bonnetje liet zien waarop
duidelijk stond aangegeven dat wij "plaisance" waren en dus door mochten.
Dat was even vervelend want toen moest hij 'werken'...
Komen we bij de grens, is de olieboer dicht. Daar zijn we maar blijven
liggen en de volgende ochtend als nummer 9 aangeschoven om 400 liter
'rood' te tanken. Kostte Bfr 10 /liter. Mooie prijs. De jachten betalen
meer.
Gaan we de grens over en op de sluis staat het kantoor van de VNF waar
het Vignet wordt uitgegeven.
Ik laat mijn eerder gehaalde vignet zien
en die vrouw grijnst en zegt 'C'est Bon.' Waarop ik boos kijk en
zeg: 'C'est pas bon!!!'
Zij weer: 'C'est bon pour moi',
en ik weer: 'C'est pas bon pour moi!'
Het spel eindigt wanneer
ik duidelijk maak dat het nou toch echt de laatste keer is omdat het
vignet veel te duur geworden is.
Daar kan ze het mee doen en ik kan de
sluis uit naar de stad.
Met groet... Frank