De bakker
2 juli
1998
's Avonds komt er iemand langs de boot gereden en
kijken... en kijken... Cees had het wel eens over 'kwijlen'... Nou, dat
was hier dus ook het geval. Alles wilde die man weten...
Hij bleek
zelf een grootvader te hebben gehad die met een spits gevaren heeft. Na
een heel gesprek over zijn passie voor de boten en vooral de 'remorquers'
verdwijnt hij weer richting stad.
De volgende ochtend, kort voor vertrek, fiets ik nog even de stad in om
een vers stokbrood en twee croissants te halen, en ik loop een bakkerij
binnen. Vrouw kijkt me aan en roept naar achteren: "C'est l'homme du
bateau", en er stuift een man de bakkerij uit.
Laat dat nou diezelfde figuur zijn van gisteravond!
Hij trekt me de
bakkerij in, en tussen de stuivende bloem en de broodvormen praten we
verder over boten, en hij sleept me mee naar allerlei reproducties van
stoomslepers die aan de wand hangen.
Ik lees dat de orginelen in het 'Musée de la Batellerie in Conflans St
Honorin' hangen. Dat is op de splitsing van de Oise en de Seine,
benedenstrooms van Parijs.
Vol trots toont hij me ook nog een grote
foto van de spits van zijn 'grand-père'...
Veel later sta ik weer op straat met mijn brood en moet me haasten want
ik heb nog een afspraak bij de brug...
Om precies 9 uur 15 lig ik onder de
bewuste brug, en daar stapt de heer ingenieur met zijn gevolg aan boord.
Meteen klimmen ze op de machinekamer en beginnen de onderkant van de brug
te inspecteren, opmeten, fotograferen etc etc.
Ik moet af en toe een stukje vooruit, achteruit en de GM doet zijn best
en braakt vanwege de lage toeren af en toe een klodder vettigheid uit wat
best wel aardig staat op een net colbertje... ;-))
Maar goed, de heren
zijn tevreden, ik krijg een lekker warme handdruk en de rest van de dag
een perfecte begeleiding door de sluizen.
Voor ik vergeet te vermelden...
De Marne kronkelt hier links en dan
weer eens rechts van ons door het dal en iedere keer passeren wij een
aquaduct waarbij we over dat kleine riviertje varen. Ik denk dat we er wel
acht keer overheen zijn gegaan en het langste aquaduct was bijna dertig
meter lang en een meter of acht boven de Marne. Mooi gezicht is dat, maar
wel erg smal.
Zo komen we aan in het plaatsje Froncles, waar behalve een enorme
ijzergieterij niks te beleven valt. Afmeren, hoezo afmeren... We liggen
drie meter van de wal aan een boom vast, de kont bijna midden in het
kanaal en de loopplank is maar net lang genoeg. De spitsenschippers zeiden
het al: "Je kunt nergens aan de kant komen, zo ondiep is het langs de
oevers." Maar het kan geen kwaad want we zijn helemaal alleen. Geen schip
voor ons, niks achter ons, niemand. Het is hier zo ongelooflijk rustig!
Met groet... Frank
Chaumont
4 juli
1998
Zijn we weer, aan de kade in de stad
Chaumont. Onder aan de berg natuurlijk, dus ik had het al gauw bekeken en
een taxi laten komen. Die bracht ons voor 15 piek naar het midden van de
stad, van waaruit we een prachtige wandeling maakten langs al de
bezienswaardigheden. Lekker weer, pittig zonnetje en een frisse bries.
Prachtig, wat is hier veel te zien. Boven op de stadsmuren staat de
oude Donjon, de vestingtoren, maar deze is vierkant. Normaal is een Donjon
altijd rond. Gebouwd na de 11e eeuw.
Verder de beroemde basiliek van St Jean le Baptist. Zijn leven staat in
beelden uitgehouwen in het portaal bij de ingang. Gebouwd in fasen tussen
de 11e en de 14e eeuw. Echt de moeite waard om eens te bekijken. Dan het
beroemde Viaduct, 52 meter hoog (omstreeks 1850 gebouwd) en allemaal
stenen bogen waar de trein over rijdt. Je kunt zelf op halve hoogte te
voet de oversteek maken en wat een uitzicht over het dal en de wijde
omgeving! Schitterend.
Verder het stadhuis, dat net na de Franse Revolutie gebouwd is, en de
vele kleine torentjes, de Tourettes, die je overal in de straten ziet. Ze
maken deel uit van de huizen, net als stukken van de oude vestingmuur.
Makkelijk om op die manier een stevig huis te bouwen.
Na een heerlijke coupe aardbeienijs en een espresso op een terrasje
konden we de tocht bergaf naar de haven maken. De weg heeft een
hellinghoek van 10% dus je voelt je benen wel. Niks te fietsen hier dus...
Met groet..... Frank
Brise-Glace
4 juli
1998
Voor ons aan de kade ligt de Neptunus 2 van de
VNF. Ik ben wezen kijken want het is een oude sleper, gebouwd in
Duitsland, (Bayrische Schiffswerft 1934). Wat hebben ze met die boot
uitgehaald! Er zit een enorme kist voor de kop gelast, als een
dichtgebouwde duwstoel van een duwboot. je denkt dat hij straks enorme
duwbakken door het kanaal gaat duwen wat natuurlijk onmogelijk is.
De schipper is aan boord en ik er rap op af.
Hij vertelt dat het
een IJSBREKER is. Het klimaat hier geeft zeer strenge winters en dan ligt
er 20 cm ijs in het kanaal. De boot met die enorne stalen doos voor de kop
moet dan het kanaal open houden. Hij laat me de machinekamer zien en daar
staat een nieuwe(!) Iveco van 280 pk met oplading. Wel op de Franse manier
ingebouwd en gekoppeld aan het kleine dunne uitlaatje van de vorige motor!
De boot heeft een tunnel waar de schroef in draait en ik zie aan de
verf in de machinekamer dat er veel plaatwerk buitenop gelast is. De
schipper moppert dat de boot niet breekt maar snijdt! Het is geen goed
systeem zegt hij. De zijden zijn recht, er zit geen rond stukje ijzer aan.
"Heeft u ook vaak gaten in de boot tijdens het varen?", vraagt
hij.
Wat blijkt...?
Ze hebben enorme problemen gehad met die boot.
Hij breekt niet goed en het ijs sneed overal door de huid heen!! De hele
romp is bedekt met stukken plaatwerk. Wat dat niet allemaal gekost
heeft...! Zo word je weer wat wijzer...
Met groet..... Frank
De Pompiers in actie!
7
juli 1998
Hallo Cees,
Dat was wel even lachen hoor! Er komen
hier een achttal brandweer auto's het terrein opgereden met allerlei
modern materiaal.
Ze gaan een oefening houden, "Feu de Bateau" zegt er
één.
Prachtig allemaal als ze maar niet mijn boot bedoelen...
Maar kijk eens aan, ze pakken de Neptunus 2 van de VNF als
oefenobject en slepen er gelijk een hoop rotzooi heen. Dan... niet lachen
hoor... komt er een ijverige brandweerman vragen of hij misschien mijn
kabelhaspel mag lenen want... Is toch wel erg zeg, niet eens een
verlengsnoertje!
Maar goed, ze zetten een soort rookmachine
aan in het achteronder van de boot en de jongens met perslucht komen
aangerend. Ik word gelijk uitgenodigd om te komen kijken en ik maak alvast
een serie foto's van die gehelmde koppen. Mooi! Dan verdwijnen er twee de
rook in om verstoppertje te spelen of zo en zie, daar gaat een bootje te
water met twee duikers. Zij gaan oefenen om de boot voor zinken te
behoeden. Dat doen ze door het aanbrengen van reddingskleden onder de romp
door. Zal wel nodig zijn voor de komende winter als ze weer gaan ijsbreken
;-))
Prachtige oefening, maar het is zoals Cees al eerder opmerkte: 'Wat
te doen als het een geladen spits betreft die niet dichter bij dan 4 meter
van de wal kan komen?' Dan ziet het er even anders uit want over water
kun je niet lopen, laat staan dikke slangen sjouwen. Ik zie nog niet
iedereen in dat kleine bootje klimmen. Maar goed, het was een leuke
happening zo pal voor onze neus.
Met groet... Frank