Reisverslag sleepboot "HYLKE" 2005

Datteln

Verder weer, na een paar dagen in Lüdingshausen waar we het ook weer best naar onze zin hadden. Havengeld een lachertje en de hond gelukkig in zijn grasje naast de boot. Mooi zwemwater, zo komen we de hitte wel door.
Maar we gaan weer verder, het Dortmund Emskanal op naar Datteln op de kruising met het Wesel-Datteln kanaal. Onderweg maken we nog een levensbedreigende sitiuatie mee, veroorzaakt door een schipper die een hekel heeft aan "freizeit-kapiäne" en we belanden uiteindelijk volledig onbestuurbaar boven op de keien in het talud, hoger en hoger tot we bijna droog liggen tussen de bomen met de boeg in de lucht!! Met enig achteruitgeweld komen we weer rammelend de keien af in het kanaal en met knikkende kniëen gaan de luiken open en met de lantaarn wordt gezocht naar lekkages. Gelukkig lijkt het goed afgelopen te zijn en nog nabibberend varen we verder. Over het hoe en wat schrijf ik later wel in Scheepspraet. Het had het einde van de reis geweest als die jonge betweterige knaap van de EFM verzekering het casco op de werf niet zo minutieus nagespeurd had op zwakke plekken. Zo zie je maar, je mag dan wel op die verrekte experts mopperen, het is echt voor je eigen veiligheid.

Maar voorbij Datteln varen we eerst nog een 5 tal km door naar de aftakking met het Rhein-Hernekanaal bij Heinrichenburg. Hier kun je naar boven schutten naar het beginpunt van het DEK in Dortmund. Hier loopt het kanaal dood. Allemaal industrie en het enige van belang zou kunnen zijn de Dortmunder Aktien Brauerei .. haha
We zoeken hier op de kruising een ligplaats wat niet meevalt. Uiteindelijk knopen we vast tegenover de fabriek van Ruhrzink, geen verheffend uitzicht en er zit duidelijk een luchtje aan maar in een van de haventjes kunnen we niet terecht. Veel te klein en te gammel allemaal.
Het is heet, witverpestend heet maar ik ben hier om de hefwerken te bekijken, dus als de klok tegen vijven loopt en met de nodige waarschuwingen van Annelies in mijn oren geknoopt dat ik niet ergens dood moet neervallen, pak ik de camera en de zonnehoed en ga op pad.
Het is echt de moeite waard om hier eens rond te kijken. Hier liggen binnen een bereik van 1,5 km liefst vier interessante objecten.

Neues Hebewerk, duidelijk het proces te zien, van boven naar beneden, 13,m meter lager. In de bak ligt een fahrgastschiff met toeristen.

Om met het eerste te beginnen, een scheepslift uit 1962, zie de foto hierboven, het "Neue Hebewerk" zoals het heet wat schepen van 90 meter in een bak op hydraulische vijzels 13,5 meter omhoog kan verplaatsen. Ik maak een serie foto's waarop het hele proces te zien is, van boven naar beneden. Er komt net een passagierscheepje de bak binnen.

In de bloedhitte sukkel ik verder naar het volgende object. Het is de nieuwe "schachtschleuse", een zeer modern bouwwerk met heel hoge benedendeuren. Men heeft het geval vlak naast het hefwerk gebouwd. Ik had een betonnen wand verwacht met kleine onderdeur, maar men heeft hier gekozen voor een deur over de hele hoogte van 13,5 meter. Inposant, dat wel. De grote schepen varen af en aan en het hele schutproces trekt veel bekijks vanaf de weg. Alleen beroepsvaart wordt door deze moderne skuis geschut, jachten moeten met het nieuwe hefwerk naar boven.

Het derde object op de route die ik volg is een sluis. De oude "Schachtschleuse" uit 1914, aangelegd in opdracht van Kaiser Wilhelm II.

Links het vooraanzicht van de sluis, met plakette van Kaiser Wilhelm II, rechts een overzichtje van de spaarbekkens naast de sluis.

De zaak staat droog. Buiten werking en op de foto hierboven linkerzijde is te zien dat je op de fiets over een weg kunt rijden waar vroeger de schepen voeren. De muren en de kleppen die het water uit de spaarbekkens in de kolk laten lopen zijn nog aanwezig. Aan de zijkant liggen een serie spaarbekkens die nog volledig intakt zijn. Men laat er een constant waterstroompje door lopen om het water helder te houden. Zie de foto. Het hoofdgebouw is in dezelfde stijl gebouwd als de schachtschleuse in Minden. Ook zelfde steensoort. Die stenen blijken uitgehakt te zijn op korte afstand en ik vind er een oude bunker met een groot plakkaat met tekst en uitleg.

Het blijkt dat de groeve waar de stenen voor de bouw uitkwamen in de oorlog omgebouwd is tot een schuilbunker voor de bevolking ven het dorpje. Vooral in 1944 en 45 werd het kanaal talloze malen gebombardeerd en men zocht bescherming in de "stollen" zaals het heet. Volgens de tekst is het kanaal de laatste keer deels leeggelopen en er kwamen bijna 600 mensen om waaronder 300 Russische krijgsgevangenen. Ik hoop dat de tekst op de foto leesbaar is.


Verder weer in de hitte en ik loop zoveel mogelijk in de schaduw van de bomen naar het volgende object. Dat is een eind verder en ik kan er eigenlijk niet goed bijkomen. Rustig aan maar en ik bekijk de platte betonplaten in het jaagpad op de route die het 100 jaar feest aangeven van dit "Altes Schiffshebewerk".
Het is een enorme staalconstructie met één bak, doet denken aan de hefwerken in Belgie in La Louvière. Trouwens, die Belgische liften zijn eigenlijk Engels qua ontwerp en constructie. Er staat hier een enorm hek omheen en ik zou eigenlijk nog eens een halve km moeten lopen om naar de voordeur te gaan waar het museum is gevestigd. Nou, met deze hitte is me dat echt te veel.

Vanaf een kleine verhoging kan ik tegen de zon in nog net een plaatje schieten van de boventoeloop van het hefwerk. Inposant, met zijn hoge torens en versiering die bij dat tijdvak past. We spreken hier over het eind van de 19e eeuw, om precies te zijn 1899 ! In die tijd werden werken als deze nog opgesmukt met mooie tierlantijnen. Tegenwoordig is speelsigheid ver te zoeken in de moderne betonculturen.
Voor wie dit eens per auto wil bekijken lijkt me best een goed idee om dat met de stad Münster te combineren. Gewoon even en weekendje eruit, hotelletje onderweg.. en je steekt er veel van op.

Volgende dag terug naar Datteln en we vinden in de "liegehafen" een goede ligplaats met stroomkast waar we onze digitale sleutel weer eens in kunnen steken. Water en stroom betekent vandaag wasdag en we draaien er heel wat door. Beter dan uerenlang aggregaat draaien.
We ontmoeten hier de duwboot "Avanti", fam Bartels, en dat geeft gelegenheid om eens bij te praten over de Duitse toestanden. Zij varen hier al vele jaren in het baggerwerk en we hebben een gezellig contact. Hij blijkt trouwens snel internet aan boord te hebben, Dekatel abo van Vodafone. Een kaartje in de laptop met een antenne eraan en de sites komen middels UMTS bijna net zo snel op het scherm als thuis. Zal wat kosten!! Iedere MB telt.
Op zich is zoiets een interessante ontwikkeling, hopelijk wordt het ooit nog eens betaalbaar voor wat ze hier noemen "Otto Normalverbraucher"

OK, we gooien de volgende dag de trossen weer los en gaan het Wesel-Datteln kanaal in. We maken ons op voor een lange dag want vier sluizen, langzame grote schepen, je weet wel...
Maar tot verbazing loopt het als gesmeerd tot de sluis van Dorsten. Daar moeten we zeer lang wachten en we slaan zelfs een schutting over want ik neem geen risico met die drempels achterin. De sluiswachter mag dan wel zeggen dat hij die "sportboten hinten mit rein quetsen" wil, hij kan me wat. Liever wat later in Dorsten dan op de drempel blijven hangen.
In Dorsten is de ligplaats voor sportboote verboden gebied wegens werkzaamheden aan de brug.. en dan?? Waar kunnen we heen? Er komt al een eikel aangelopen om ons weg te jagen als we aan het uiterste einde van de kilometer lange en even lege beroepsvaartkant gaan liggen maar Arend zegt ook.. "wat dan? de hele nacht rondjes varen in het kanaal?? Ik kan hem niet in mijn zak steken."
Juist, we wagen het erop, we kunnen hoogstens weer eens de wasserschutz op ons dak krijgen morgenochtend. Dan gaan we het wel anders aanpakken dan in Genthin, ik heb wat tips gekregen van een varende 'delinquent' die al heel wat bonnen heeft verzameld. Het valt ons steeds weer op hoe dit land is dichtgespijkerd met regeltjes en de inwoners zijn net robotjes die braaf die regeltjes volgen. Geen ruimte voor eigen initiatief en improvisatie.. Wat een gigantische tegenstelling met Frankrijk waar ik zonder probleem zelfs een dikke sluiting op de damwand vast zou lassen als dat nodig zou zijn voor veilig afmeren. Moet je hier eens proberen! Sluiten ze je gelijk op!

Hoe dat verder afgelopen is zien we volgendse aflevering, op weg naar Wesel en de Rijn. Nog 3 sluizen tot de thuishaven.

fj