We zijn net weer onderweg op het Winschoterdiep als de telefoon gaat.
"Met meneer k* uit Oude Pekelae.. " klinkt het in onvervalst dialect. Ik denk meteen aan die clown-affaire een jaar of wat terug, maar deze man is geladen en serieus.
"U was hier in de havn en heeft schaede gevarn aan mijn boot" zegt hij dan.
Oeff.. schade? Dat zal dan de eerste keer in 35 jaar zijn! "OK zeg ik dan, wat is er aan de hand?"
"U heeft bij het uitvaern van de havn een kras in de verf van mijn relingpaal gemaekt".
Ah.. dat was wat daar in Winschoten. Ik was erg ziek op dat moment en op zoek naar een dokter en spoelde daar in de haven aan waar ik heel vriendelijk werd opgevangen. Mijn longen waren als en pak natte kranten waar de letters afvallen, dus ik meteen in het medisch circuit terechtgekomen. Gelukkig alles goed afgelopen en na een paar dagen ging het wel weer. Maar om uit die haven te komen! Daarvoor moest de hele tuukendoos open.
Vast aan de grond, tussen de boxen en met steekeindjes en veel gepiel kwam ik er uit. Dat was effe zweten zal ik zeggen en nu had ik dus toch nog ondanks alle voorzorgen een krasje gemaakt..
Dan moet je ook niet zeuren en je verlies nemen en wegwezen.
"Wat is de schade dan?" vraag ik nog. "Een blik Sikkens kost wel 23 euro" zegt hij dan.
"In orde, geef mij uw nummer en ik maak 25 euro over, dan hebt u nog wat voor een schuurpapiertje"! En daarmee was Oude Pekelaa weer uit de zorgen..
Maar ik loop weer vooruit, waar waren we vorige keer gebleven? Dokkum, juist.
Daar hebben we een dag of 4 met heel veel genoegen gelegen. Wat een mooi stadje, veel plezier, vriendelijkheid en alles wat je maar wilt.
Maar we gaan weer verder, op naar het Lauwersmeer. We volgen het smalle watertje en vinden een mooi plekje bij Dokkumer Nieuwe Zijlen waar ik de oude sluizen wilde gaan bekijken die op dit moment worden gerestaureerd. Prima gratis ligplaats in het diepe stroomkanaaltje met electra en water. Ook nog twee restaurants en verder niks. Heerlijk daar aan het Lauwersmeer.
De volgende dag shutten we door de nieuwe sluis en dan zitten we in de vaargeul op weg naar Zoutkamp. Het is zeer warm weer en het zicht is slecht want het lijkt wel of de hemel in het water doorloopt. Ik heb moeite om in die grijze schitteringen de prikken te vinden die de vaargeul aangeven. Halverwege vergis ik me in al die houten staken want de vissers zetten gewoon hun stokken tussen de prikken en ik liep moeiteloos vast in de bagger naast de vaargeul. Na wat discussie met de baas aan boord .... zaten we weer goed en rondden de scheidingston naar de geul van Zoutkamp waar we door de brug een prima ligplaats vonden. De Jan-Willem van Kirpenstein kwam gelijk aan en we konden weer even herinneringen ophalen. Hij heeft net zijn boot verbouwd en er een heel nieuwe kop aangehangen! Precies nagemaakt van de Zwarte Zee 3. Ziet er goed uit, dat wel, geen klink meer te zien
)Nu hadden we eerder slechte ervaringen met Zoutkamp maar dat werd deze keer goed gemaakt door een vriendelijke havenmeester en een goed restaurant met verse vis op het menu.
Dan weer verder het Reitdiep op in de richting Groningen. Gek eigenlijk dat alle ligplaatsen die we hier tegenkomen geen toegang geven tot het land. Gewoon een rijtje palen in het water en een verbodsbordje op de kant. Geen toegang! Erg gastvrij moet ik zeggen maar waar laat ik dan de hond uit.
Gelukkig kunnen we nog een drietal alternatieven op de kaart aantekenen waar we wel zouden kunnen liggen. Bij Electra waar dat dikke gemaal staat komen we de Titanic tegen van Geert die hier op het forum actief is. Hij gaat net de andere kant uit en we geven elkaar wat tips voor onderweg. Ik hoor dat hij met een gebroken schroedfas gelegen heeft onderweg? Dat zijn pas nachtmerries!
In Garnwerd vinden we steiger bij een restaurant. Hier waren we vroeger al eens geweest, maar duidelijk is nu dat het uitbaten van die tent belangrijker is dan het onderhoud in de haven.
We tuffen meteen door naar Groningen waar we weer onder de bomen willen liggen vanwege de zinderende hitte. Maar de borden op de kant zijn weg, zou dat een voorloper zijn voor de komende verbodsboren? We zetten de marifoon uit en maken gewoon voor het weekend vast. Niemand gezien trouwens en je ligt daar prima boven de bruggen en vlak bij het winkelcentrum. Het valt op dat hier bijna alleen 110 en 85 meters varen, grote bakken die door het kanaal kruipen.
Plots word ik aangeroepen door een oude bekende kop in een rubberboot. "Weet je het laatste nieuws al" vraagt hij met een grote grijns.. en hij doelt dan eop en oude kennis die hier met zijn boot heen is geemigreerd en de boot schijnt ergens bij een handelaar te liggen of zo. Verkocht of niet weet ik niet. "Wie hier heen verhuist doet dat voor een reden" zegt hij met een knipoog en ik vraag me af wat een mens bezielt om vanuit een levendige stad naar deze ongetwijfeld mooie en stille uithoek te emigreren en dan heb ik het niet over de stad Groningen...
We shutten door de Oostersluis en nemen het Winschoterdiep, we willen een bezoek brengen aan de geboorteplek van de Hylke in Hoogezand. Net voorbij de Rengersbrug is een kanaaltje naar het dorp waarbij we ons letterlijk langs een pas tewater gelaten coaster moeten wringen. Hier worden nog schepen gebouwd zie ik al. Ik dacht dat die tak van sport allang dood was in NL. Maar er liggen er hier nog twee geheel of gedeeltelijk afgebouwd op de helling. Kanjers van schepen!
We schuiven door het kanaaltje en maken vast onder een paar bomen vlak bij het oude werfje.
zie de foto
Ik spoor wat oudjes op die me vanuit hun herinnening vertellen en me de weg wijzen en zie dat er behalve een kantoorgebouwtje wat nu zeilmakerij is eigenlijk niets meer over is van de werf van Boon, Molema en de Cock. Bij het vertrek kan ik met veel moeite rond met de neus in de kade vlak voor het gebouwtje.
Het is wel erg krap hier,
We varen weer verder op het Winschoterdiep. De bruggen worden op afroep bediend en wat een dikke schepen varen hier! Die moeten zich door kleine plaatsjes heen wringen bij Scheemda en Zuidbroek en zo.
We kunnen hier en daar bij de brug in overleg wel een ligplaatsje vinden, de haventjes zijn veel te ondiep, daar kunnen we niet eens in de buurt komen.
Hier gaat het mij mis en ik vaar door naar Winschoten, daar is een goed ziekenhuis hoorde ik al. De afloop heb je al kunnen lezen en na een veilig oponthoud daar met de beste contacten, ( 'kun je niet hier blijven' zeiden ze daar al ) varen we door want we willen nog eens naar Bad Nieuweschans.
En dan voor Wybe, hier ligt op de wal de oude rediingboot Den Tex die opgeknapt wordt. Bouwjaar 1917, was ingezet op Rottummerplaat en viel daar droog. Let op de constructie van de schroef die in een verzonken tunnel draait.
Zie de foto.
De spoorbrug draait vlot en dan varen we de Westerwoldse aa op naar sluis Bulters verlaat die automatisch werkt. Dat wil zeggen 'hoort' te werken want alles is dood en na veel ballen komt er na een uurtje een busje met een electricien opdagen die de zekeringen weer de goede kant op zet.
We schutten dan vlot door en lopen letterlijk dood bij de brug van Klein Uelster die dit jaar op zelfbediening is overgegaan. Daar heeft niemand ons voor gewaarschuwd en daar drijven we dan, stroom in de rug, kunnen niet aan de kant en geen sleutel voor de brug. Na een wat heftige discussie met een pief uit Nieuwe Schans besluiten we om te draaien. Ik kan bij geen brug aanleggen en kan mijn vrouw niet vragen over de kop via het anker aan de wal te klimmen om de brug te bedienen. Dit is een zwaar minpuntje, er is geen remming waar je af kunt meren en van de boot kunt. Met veel moeite trek ik de boot flink achteruit in de spuistroom om krap rond te gaan in dat slootje en we keren terug naar Sappemeer waar voor de brug een mooie kade is te vinden.
En heet is het.. niet te geloven, we schakelen over naar 'overlevings-modus' en, voor het eerst in NL, meestal gebeurt dat in Frankrijk, bouw ik de achtertent op om ons wat bescherming te geven voor de brandende zon. Buiten koken is het devies want we moeten alle zeilen bijzetten om de roef leefbaar te houden. Gelukkig kan er hier gezwommen worden.
Omdat we met deze hitte het liefst aan zee liggen besluiten we door te varen naar Delfzijl. In de Farmsummer haven melden we ons bij de havendienst en liggen een paar mooie dagen aan een graswal wat de hond een prima idee vindt. Iedere dag een heerlijke frisse zeewind in de middag en zo valt het wel uit te houden.
En hier ligt weer een droom van een schip waar ik helemaal kapot van ben, de Groningse kuster Anda, een voorbeeld van de vroegere noordelijke scheepsbouw en 199 BRT groot, of klein moet je eigenlijk zeggen. Is nog kleiner dan een spits en vervoerde vele jaren dakpannen vanuit de bovenmaas bij Venlo en Tegelen naar Noorwegen. Als je dat ding ziet krijg je pas echt respect voor die oude zeelui!
zie foto
De huidige eigenaar is al jaren bezig om met verstand en beleid die mooie boot in conditie te houden. Hij probeert hier en daar wat inkomsten te genereren want zo'n hobby kost wat, neem dat maar van mij aan. De volgende dag vaart hij uit naar een evenement in Emden waar hij weer de ster van de vloot zal zijn.
Maar inmiddels slaat een verwoestend omweer toe waar we wonder boven wonder zonder schade vanaf komen. Over de radio horen we van een windhoos in het Duitse Leer die veel schade in de haven heeft aangericht.
Wij gaan die kant niet uit, mijn vrouw wil geen risico lopen en wil beslist via de grote route weer naar huis. Geen gesodemieter met duitse ziekenhuizen zegt ze...
en zo varen we na de hittegolf via Groningen en sluis Gaarkeuken naar tussenstop Stroobos, een voor ons geliefde plek waar nu weer een klein winkeltje is wat twee dagen per week de basiszaken verkoopt en dat is voldoende.
Hier in de haven ontmoeten we weer heel interessante mensen die schepen over de hele wereld wegbrengen en de avonden vliegen om.
Wat daar nog meer gebeurde, dat is voor een volgende keer.
en inmiddels de groeten uit de schone en gastvrije stad Sneek.
