Waterman schreef: ↑zo jul 31, 2022 6:42 pm
Inderdaad ,dat is jou probleem.
Nee ik heb dat sentiment niet ,want dan kun je alles wel gaan bewaren van bv je ouders."
Nou, nou.
Iets ander toontje mag ook wel, hoor.
Het lijkt wel of je me terechtwijst.
En terechtwijzen op emoties is immer onterecht, aangezien die niets met ratio te maken hebben.
Waarom het zo hard bij mij binnenkomt is omdat er op die boot van alles gebeurd is waar jij geen weet van hebt.
Ik ben letterlijk opgegroeid op dat schip.
Vanaf mijn zesde.
Mijn jeugdvrienden zijn meegeweest op die boot.
Mijn vrouw, toen ze nog vriendin was, heeft van mijn vader manoeuvreren geleerd (ik ook trouwens) op die boot.
Mijn zus heeft haar zoon vertrouwd gemaakt met water op die boot.
Ik heb vader -zoon gesprekken op het achterdek gevoerd terwijl we ten anker liggend op de rede van Schiermonnikoog naar de ondergaande zon keken.
Ik heb in het volste vertrouwen van mijn vader die boot als jonge jongen samen met mijn inmiddels verloofde meegekregen om een vakantie mee te varen en mijn eerste vaarvakantie zonder ouders op die boot gehad.
Lief en leed is daar gedeeld.
Het aftimmerhout, ja zelfs het staal, heeft onze energieën geabsorbeerd.
Heeft het schip gemaakt tot wat het was toen de volgende eigenaar haar overnam.
(Heeft daar misschien zelfs voor gezorgd...)
Dat, en nog veel meer, speelt mee als ik de foto's van het schip zie op de site van een verkoopmakelaar.
Foto's waarvan ik verzucht: mijn hemel....
Praktisch is het zeker, maar mooi?...
Enige jaren geleden heb ik met mijn zussen het ouderlijk huis leeggehaald en geloof me, wat we willen bewaren zit in twee verhuisdozen.
En alleen omdat het nog getaxeerd moet worden.
Dus alles bewaren?
Neuh.
Hoewel ik de reactie wellicht zelf uitlokte komen de woorden "inderdaad, dat is jouW (!) probleem dan redelijk aan.
Maar goed, zand erover.
Misschien zijn het niet jouw woorden maar ben ik te gevoelig voor ze.